Frans van Zwam, zestig jaar muzikant in Maas en Waal

Op zoek naar de verhalen van toen. Muzikanten vertellen over hun muzikaal verleden in de jaren ‘60 en ‘70.

Een complete tafel met herinneringen waaronder singles, krantenknipsels, fan-blaadjes en foto’s liggen klaar om een duik in het verleden te nemen. Gitarist en zanger Frans van Zwam, op 17 maart 1949 geboren te Boven-Leeuwen, neemt ons mee op reis door zijn muzikale leven.

Hij is dertien jaar oud als hij zijn eerste akoestische gitaar krijgt. Oefenen, oefenen en nog eens oefenen is het devies. Twee jaar later start hij samen met drummer Ici van Gelder en Piet van Kauwen een eerste bandje, The Lacions. Bij deze band sloot korte tijd later Jos Markus aan. Hun eerste optreden vindt plaats bij de Vrije Jeugd in Beneden-Leeuwen. Drie jaar lang treden ze op in de wijde regio en met name in de toen zeer populaire Brabantse tienerclubs. De groep, die een eigen fanclubblad heeft met maar liefst driehonderd leden, doet in deze periode ook een optreden in het voorprogramma van de dan zeer vermaarde groep Q65. Drie jaar lang beleven ze de nodige avonturen. Als Frans in militaire dienst moet, is de muzikale pret voorbij.

Lion Kwintet
Tijdens zijn diensttijd, in 1969, gaat hij spelen bij het Lion Kwintet, een dan al bekend dansorkest in de regio. In het volgende jaar wordt de groep ‘wereldberoemd’ in eigen streek. Met de single Mijn opa kocht ’n ouwe bas haalt men de negentiende positie in de Nederlandse Top 40. Dit succes kwam mede doordat de fameuze DJ Joost de Draaijer het nummer veelvuldig op de radio ging draaien. Heel de streek zit aan de tv gekluisterd om de band, nog in zwart/wit beelden, te zien optreden bij Eddy Ready Go. Tijdens diezelfde uitzending zijn ook een nog zeer jonge David Bowie en rocker Peter Koelewijn te zien. Koelewijn is zonder gitaar naar de studio gekomen en leent de compleet nieuwe gitaar van bandlid Jan Willems. Jan krijgt ‘hartkloppingen’ als hij ziet hoe Koelewijn zijn gitaar tijdens zijn optreden behandelt.

The Lions
In 1973 besluit de groep Engelstalig poprepertoire te gaan spelen. De groep noemt zich voortaan The Lions. Men haalt met de single Say olé de tipparade. Van 1974 tot en met 1978 reist men door het land als Top 40-orkest. Het is de tijd dat ook orkesten zoals The New Four, Ferrari en The Classics actief zijn. Soms treedt men twee à drie dagen in de week op, de zondagavond is echter vaste prik. Spelen op de late avond, met de eigen bus nog naar huis en rond een uur of 2 à 3 ’s nachts in bed rollen. ’s Morgens in alle vroegte ging dan weer de wekker. Frans werkte toen op kantoor bij een architectenbureau. Het was toen soms nog wel handig om in de ochtend nog even bij te kunnen ‘rusten’. In de jaren na 1978 is men circa tien jaar actief als dans/feestorkest in de regio.

Weer The Lacions
Vanaf 1990 zijn The Lacions weer actief. Vanaf 1995 tot en met nu bestaat de groep uit Frans, Jos Markus, Kees de Haas, Ici van Gelder en Victor Kerkhof. Men gaat al meer dan drie decennia enkele malen per jaar op pad. Het repertoire bestaat voornamelijk uit muziek uit de jaren zestig (Beatles, Stones, The Monkees, Small Faces) met een enkele nummer van latere tijd. Opvallend genoeg ervaart Frans deze periode als de mooiste uit zijn lange muzikale leven. Ze treden regelmatig op met bekende artiesten zoals Armand en Theo van Es (zanger van de beatband The Shoes). Daarnaast is hun spel ten opzichte van de beginjaren zo verbeterd, waardoor er veel meer te genieten valt.

Wat Frans betreft, mag deze muzikale carrière nog wel even voortduren. Zijn zeven kleinkinderen zijn tijdens optredens zijn meest enthousiaste fans en “dat is toch heerlijk om mee te maken”. 

Door René den Biesen