Nijsgierig

Alle merges kek ik ekkes
over de heg naar bij ons naost.
Dè duu ik uit bezurgdhed.
En zonder bijbedoeling haost.

En ès daor us visite kum
dan kek ik alted wie.
Want ge wit nie we t’er ammaol lup
Nee de witte soms echt nie.

Lest ging de buuf lopes van huis
um negen over tien.
En vlak daornao was ze wèr thuis
Naor de post gewist misschien?

Effe laoter ging ze op de fiets
um zes over halluf elf.
Toen bleef ze nog veul langer weg.
Dè zaag ik toevallig zelf.

Mar toen ze 12 uur thuiskwaam
en ik heur dè haj verteld,
zee ze dè‘k nijsgierig waar.
En ik stond écht versteld.

‘Gij staot daor maar te blieke
Dur is niks wè jou ontgee
Ik heb daor vort zo’n hèkel aon
Stop daor nou toch es mee.

Ut lek wel of ge alles wit
We hier bij mijn gebeurt.
Wanneer ik ergus hinne gaoi.
Dè is toch ongeheurd?’

Ik waar d’r himmaol van ontdaon.
Hoe kum ze daor nou bij?
Ik? Nijsgierig? Kom toch gaauw.
Dè is echt niks vur mij.

Door Rinie van Haren