Ginneraties
Column Dichterbij‘Opa motte nou ‘s kijke.
Hier heb ik un nije game.
En die is toch wel zô spannend.
Want ut is un nij systeem.’
Opa is nijsgierig zat
en hij kik mee op ut scherm.
Mar van al die felle kleuren.
Snapt-ie niks daorvan, och erm.
Ut jong drukt op de toetsen
mi de duimen vean z’n heand.
En verovert, naor zun zeggen,
zomar un heel nij stuk leand.
Hoe dè opa ôk zun best duut,
Ut spelleke dè gee te gaauw.
Hij gee veul liever sjoelen
Want dè kum iets minder naauw.
Hij hèt echt gin kaas gegèète
van dè nijerwetse spel.
En al nao un paor minuten,
geleuft opa ut nou wel.
En dan lupt-ie naor zun vrouw
en wijst-ie naor ‘t apperaot.
‘Wij hâ’n vroeger nie zo’n ding.
Want wij spulde’n op de straot.
Wij knikkerden of krijten,
of we klommen in un boom.
In de buitenlucht ravotten,
lekker rauzen zonder schroom.
Al die tablets en mobieltjes
zijn vur de jeugd gesneeje koek.
Mar ge makt mijn toch veul blijer
Mit un goed en spannend boek.’
Door Rinie van Haren
