Visserslatijn

Ut is zun lust en lèève
en es ut efkes kan,
dan zit ie aon ut waoter.
Daor geniet ie toch zo van.

Vissen is zun alles
op karper en op snoek.
Hij wit precies zun stekske.
Bij ut brugske um de hoek.

En vraog-de naor zun vangst
dan klinkt visserslatijn.
Dan witte al bij vurbaot
dè nie alles echt zal zijn.

Saovuns in de kroeg
daor ruupt-ie in ut rond:
‘Unne snoek van ruim un meter
en van wel twentig pond.’

Un miens die in ’t café zit
heel onderuit gezakt.
Die zin tigge de visser.
‘Nou wè ik hè meegemakt.

Ik was hier aon ut dregge
in de polder in de sloot.
Totdè ik mi mun kraontje
op un metalen vurwerp stoot.

Un Jeepke uit d’n oorlog
en de lampen bei-j nog aon.’
mar toen riep die visser trug:
‘Dé kan toch nie bestaon.’

De miens begon te lachen.
‘Es gij nou ’s besluit,
um die snoek ’s te halveren.
Dan duu ik die lampen uit.’

Door Rinie van Haren