De Maas&Waler dat ben ik: Ibrahim Gövcecik

In deze rubriek maken we kennis met inwoners van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier? Het resultaat, een inkijkje in het leven van, al dan niet geboren en getogen, Maas en Walers, geïllustreerd met een karakteristiek portret.

Naam: Ibrahim Gövcecik
Leeftijd: 69 jaar
Plaats: Druten

Ibrahim werd in Turkije geboren en verhuisde rond zijn vijfentwintigste naar Nederland. In zijn geboorteland bezocht hij eerst de basisschool en daarna de middelbare school. Vervolgens doorliep hij de lerarenopleiding, waarna hij leerkracht werd op een basisschool in het noorden van Turkije. Hij was toen drieëntwintig en gaf er als klassenleraar alle vakken. Tijdens een vakantie leerde hij zijn vrouw kennen, die op dat moment in Nederland verbleef.

Aardbeving

Rustig zittend achter zijn laptop vertelt hij met ingehouden emotie over de aardbeving in Turkije van vorig jaar. ‘In mijn geboortestad zijn veel mensen omgekomen, waaronder helaas ook elf van mijn familieleden. Het huis van mijn zus en mijn broers werd volkomen verwoest. Vorig jaar ben ik daar op bezoek geweest, want ik wilde iets regelen voor mijn oude moeder. Ze is al bijna 90.’

Onderwijs

Eigenlijk was Ibrahim van plan ooit terug te gaan naar zijn thuisland, maar vanwege een staatsgreep besloot hij met zijn vrouw toch in Nederland te blijven. In Uden en in Veghel kreeg hij een aanstelling als moedertaalleraar. Hij werkte jarenlang op de Drutense Johan Frisoschool en het Koekoeksnest, met als vak OETC: Onderwijs in Eigen Taal en Cultuur. Ibrahim vindt het belangrijk dat Turkse kinderen goed integreren. ‘Want ze wonen weliswaar hier, maar in hun hoofd zitten ze toch in Turkije. Ik heb er hard voor gewerkt; gelukkig ondervond ik veel steun van het schoolbestuur en mijn collega’s. Tussen 2004 en 2018 was ik onderwijsassistent bij SBO De Dijk.’ 

Drutense politiek

Hij praat met zachte, vriendelijke stem, en vertelt vervolgens over zijn gezondheid, die helaas te wensen overlaat. ‘In 2002 werd ik getroffen door een hartinfarct. Daardoor ben ik nu vaak moe en heb ik problemen met mijn geheugen. Daarom heb ik het een en ander opgeschreven over wat ik wil vertellen. Ik ben korte tijd in de Drutense politiek actief geweest, maar nu gaat dat niet meer. Ik wilde iets doen voor de Turkse gemeenschap hier, ik vond dat die te geïsoleerd leefde: ze konden te weinig doen. Maar tegenwoordig gaat dat een stuk beter.’

Ramadan

Het gebakje en de koffie die hij naar voren schuift zijn niet voor hem. ‘Ik mag niet eten en drinken nu, want ik doe mee met de Ramadan. Dat is een periode van bezinning waarin we veel vasten en bidden. Eigenlijk mag ik niet meedoen omdat ik ziek ben, maar ik wil mijn grens opzoeken, om te zien hoe sterk of kwetsbaar ik ben. Het is best wel moeilijk, niet eten of drinken van zonsopgang tot zonsondergang, en dat van 10 maart tot en met 9 april.’

Ibrahim toont zich een gevoelig en vredelievend mens. ‘Christen of moslim,’ zegt hij, ‘het maakt niet uit, want het uitgangspunt is toch altijd God. De Ramadan is een maatschappelijk en sociaal gebeuren. In feite moet je met je ogen, oren en hart vasten. Niet zozeer via de honger, want dat is meer een uiterlijk iets. Je moet goede dingen denken over mensen en de natuur, en iedereen respecteren, ook de ideeën van anderen. Natuurlijk zou je dit niet alleen tijdens de Ramadan moeten volhouden, maar in je hele leven. Dat is de essentie van het geloof. Laat jezelf zien aan God: wie ben jij…’

Lezen en schrijven

Ibrahim houdt van lezen; alles wat hij maar tegenkomt, niet alleen in boeken, maar evengoed op het internet. ‘Mijn voorkeur gaat uit naar teksten over filosofie, geschiedenis en de wereldpolitiek. Maar vanaf mijn pensioen heb ik zelf ook nogal wat artikelen geschreven op een internetsite. Over van alles en nog wat: onderwijs, milieu, het gedrag van mensen, ik denk inmiddels wel zo’n zeventig artikelen. Maar nu doe ik dat niet meer.’

Druten

Toen hij als jonge man in Druten terechtkwam voelde hij dat hij daar meer leefde dan in Turkije. ‘De mensen zijn hier erg aardig, en als ik soms even weggeweest ben en terugkom in Druten voel ik me helemaal thuis en veilig. Ook al vanwege de buren, met wie we nooit problemen hebben gehad, ook onze kinderen niet. Ik ben er echt trots op in Druten te wonen. Vroeger stond mijn geboorteplaats in Turkije op de eerste plek en Druten op de tweede, maar tegenwoordig is het omgekeerd’, besluit Ibrahim.

Door Ton van Hulst