Dutje

Ze schrikt in één keer wakker
ut is al hallef twee
ze mot zijn weggedut.
Iets wè ze noot echt dee.

Zeker nie ès t’r keinder
bij d’r zijn gebrocht
um efkes op te peasse.
Wie hâ dè nou gedocht?

Nee, dan kun-de nie gaon slaope
want ge wit mi keinder niet
wè ze uit gaon vrèète
es ge ze efkes nie mer ziet.

Wer bij d’r positieven
kikt ze ‘s rustig rond.
Dan ziet ze daor ut kleurboek
mi kleurtjes op de grond.

De kleine dean is nergus.
Ik zeg toch, zie-de wel.
Es ze de kans mar krijge,
dan zijn ze raozend snel.

Overal gee ze zuuke.
Mar wijd kan ze nie zijn.
De deur krèg ze nie open.
Daorvur is ze te klein.

Dan: bij de weasmesjien
stee de deur wijd open.
Kik nou die klèène dean daor
tussen de bonte weas gekropen.

Ze is mooi op tèd ontdekt.
Mar kik urst achter die deur
vurdè de weas gee dreai-je.
Dè schil un hoop melleur.

Door Rinie van Haren