Dichterbij: Erremoej

Alles wor mar duurder
en nie zo’n heel klein bietje
en de rijken worre’n rijker
tis altèd utzelfde liedje.

Mi un huishaauw mi klèèn jong
motte gij mar es probere
de huur nog te betaole
en te veld gaon vur wè klere.

Ut waoter en ut licht
en ut geas, nie te vergèète.
Es dè dan is betaold
hedde nog niks gegèète.

Betaole vur de zurrig
en vur de assurantie,
dan schiet er niks mer over
vur un trip in de vakantie.

Ge houw-t oew hart vort veast
vur ès ‘t-er iets kepot gee.
Ge hoopt es d’r wè rammelt
dè ut er nie mee uitschee.

D’r zurge worre grôtter
mar ze leunt noot achterover.
Al hèt ze aon ut eind
van ut loon nog dagen over.

Es iemand vraogt: Hoe gee ut?
Dan lacht ze mar wè schamper.
Niemand zal heur heure zegge:
‘Och, ik red ut amper.’

Ze slooft zich alle dage’n uit
en werkt ut hele jaor.
En knupt zô goed en kwaod
de eindjes aon mekaor.

Door Rinie van Haren