De Maas&Waler dat ben ik: Arno van den Berg

In deze rubriek maken we kennis met inwoners van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier? Het resultaat, een inkijkje in het leven van, al dan niet geboren en getogen, Maas en Walers, geïllustreerd met een karakteristiek portret.

Naam: Arno van den Berg
Woonplaats: Winssen
Leeftijd:56 jaar

‘Ik hoop hier in Winssen oud te worden, het dorp waar ik geboren en getogen ben. Ik heb een leuke baan in het grondverzetbedrijf van mijn zwager. Wat ik precies doe? Ik hou mij bezig met planning en handel, nu al weer een jaar of zes. Helaas werd ik vorig jaar getroffen door een hartinfarct. Daardoor heb ik wel een stapje terug moeten doen, en kijk ik nu anders tegen de dingen aan. Ik relativeer nu meer en zie in dat er nog andere dingen in het leven zijn dan alleen maar werk. Ik ben altijd erg druk geweest, maar neem nu tijd om te gaan fietsen en te wandelen. Vroeger, als ik wandelaars zag, dacht ik weleens: hebben die mensen niks te doen, iets nuttigs of zo? Maar nu weet ik wel beter.’

Mountainbiken
De rust die Arno wil bereiken, straalt hij ook uit. Hij komt over als iemand die in balans is en vertelt over zijn grote hobby mountainbiken. ‘Ik hou ervan in de natuur te zijn, in de bossen, de uiterwaarden, soms alleen en soms ook met een paar vrienden. De ene keer enkele uurtjes in de avond, maar ook weleens bijna een hele dag.’ Er is zelfs een clubje mountainbikers in Winssen. De pedalisten trappen de kilometers weg onder de naam ZFBN, een afkorting die hun fanatisme weergeeft: Zonder Fiets Binde Niets. ‘We fietsen ook in het buitenland: de Dolomieten bijvoorbeeld. Fiets op de auto, en hup. Dan blijven we lekker een paar dagen of een weekje weg.’

Winssense Kermiskoers
In Winssen speelt de fiets voor Arno ook een grote rol: hij is bestuurslid van de Winssense Kermiskoers, die aanstaande zondag wordt verreden. ‘Kijk, het zat zo: de kermis hier trok gaandeweg steeds minder publiek, en we wilden met een aantal mensen proberen een en ander weer wat meer leven in te blazen. Zo ontstond in 2017 het idee van de Winssense Kermiskoers. In de afgelopen jaren is het evenement uitgegroeid van ongeveer 35 deelnemers tot rond de honderd, maar we hebben niet de ambitie nog groter te worden. De fietsers komen vrijwel allemaal uit de omgeving. Een echte wedstrijd is het niet, hoewel de laatste twee rondes wel spannend zijn, dan komt er toch een stukje wedstrijdelement bovendrijven. Het gaat voor een groot deel om het bijeenbrengen van het dorp, om een combinatie van sport en gezelligheid. De route voert over de dijk, langs het dorpshuis en dwars door de kermistent weer terug naar de dijk. De fietsers worden begeleid door de Winssense motorclub De Veldduivels, die met bezem en EHBO-kist ondersteuning biedt ten aanzien van de veiligheid.

Arno geniet van het organiseren van de Kermiskoers. ‘Als alles goed verlopen is, hebben zowel de organisatie als de vrijwilligers, de deelnemers en het publiek een goed gevoel, dat de saamhorigheid en het draagvlak in het dorp versterkt. Je krijgt dan ook gemakkelijker vrijwilligers voor andere evenementen. Wat ik zelf ook erg leuk vind, is het napraten. Heerlijk met een aantal vrijwilligers bij elkaar tijdens het opruimen nog even nagenieten.’

Concerten
‘Vroeger deed ik aan volleybal. Helaas moest ik daarmee stoppen vanwege een enkelblessure. Daarna ben ik in het bestuur en de senaat van de carnavalsvereniging gekomen. In 2017 ben ik daarmee opgehouden. Met een groepje van ongeveer twaalf muziekliefhebbers bezoek ik regelmatig allerlei concerten. De gezelligheid, hè? Welke muziek? Och, dat kan echt van alles zijn, van Bruce Springsteen tot Down The Rabbit Hole. Ik sta ook open voor muziek die me in eerste instantie niet echt trekt. Het gaat tenslotte vooral om het samenzijn, soms met een overnachting. We maken er dan een paar leuke dagen van.

Winssen
Arno houdt van zijn geboortedorp, en wil graag bijdragen aan de leefbaarheid ervan. Hij vindt de uitbreiding van Winssen dan ook goed. Die zorgt er onder andere voor dat de school open kan blijven en dat de verenigingen kunnen blijven bestaan. Over zijn woonplek zegt hij: ‘Ik woon mooi landelijk, met de weilanden en boomgaarden naast me, maar tegelijkertijd is het hier ook een winkelstraat. Ik hoop wel dat we de dokterspost, het café en het dorpshuis kunnen behouden. En de supermarkt natuurlijk, want ook daar komen mensen bij elkaar. “En, was t’r nog nijs bij de Loef?”, zeggen we altijd.’

Door Ton van Hulst