De Maas&Waler dat ben ik: Bert van der Aa

In deze rubriek maken we kennis met inwoners van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier? Het resultaat, een inkijkje in het leven van, al dan niet geboren en getogen, Maas en Walers, geïllustreerd met een karakteristiek portret.

Naam: Bert van der Aa
Woonplaats: Druten
Leeftijd: 69 jaar

Wie kent hem niet, Drutenaar Bert van der Aa. Hij is onlosmakelijk verbonden met de Maas&Waler en de Waalkanter, maar ook met café ‘t Huukske, waar hij jarenlang achter de bar stond. Aanstaande vrijdag wordt hij 70 jaar. Tijd om het werkende leven achter zich te laten en te gaan genieten van zijn pensioen.

Het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd, een aantal jaar geleden, was voor hem geen reden om zijn werkzaamheden als media-adviseur neer te leggen. ‘Ik vond, en vind, het een heel mooi vak. Ik wilde dat graag blijven doen. Wel was ik van plan om minder te gaan werken, om vaker met mijn vrouw Truus dingen te kunnen ondernemen. Maandag en vrijdag vrij, had ik bedacht, zodat we regelmatig een weekendje weg konden gaan. Helaas is Truus vierenhalf jaar geleden overleden, en was er geen reden om minder te gaan werken. Integendeel. Het werk vormde juist een fijne afleiding.’ 

Bert groeide op in Beneden-Leeuwen, geboren in toen nog de gemeente Wamel, als oudste van een gezin van vier jongens. Met Truus kreeg hij twee kinderen, Wilbert en Lindy. Loïs (16), Amy (11) en Niek (8) zijn zijn drie bonuskleinkinderen.

’t Huukske
Hij was 22 toen café ’t Huukske op zijn pad kwam, op de hoek van de Kattenburg in Druten. ‘Ik had ook wel de cafetaria van ons pap over kunnen nemen, op de Hogestraat, waar nu Café Vrienden zit, maar ik hield niet zo van die vette zooi. Een kroeg, daar had ik wél oren naar.’ Samen met Truus stond hij uiteindelijk 26 jaar achter de bar. Steevast dagen van 11.00 tot 03.30 uur. Het was Geert van Kraaij die hem op de vacature van freelance verkoper bij de Waalkanter wees. En zo ging Bert vier dagen per week op pad om advertenties te verkopen en stond hij ’s avonds achter de tap. Na twee jaar kwam in hij vaste dienst van Wegener. ‘Als acquisiteur zoals dat zo mooi heet, met een werkgebied van Deest tot Wamel. Het leuke was, dat dit werk een verlengstuk was van mijn eigen kroeg; contact met mensen, een hoop praten en veel kennissen en vrienden.’

De Maas&Waler
In 2012 werd ik benaderd om de Maas&Waler mee op te starten. Dat kwam precies op het juiste moment. De tevredenheid over mijn toenmalige werkgever was tot een dieptepunt gedaald, en eind dat jaar zou ik boventallig worden verklaard. Ik greep het aanbod van Jeroen Pannekoek en Chantal Roest (uitgevers de Maas&Waler, red.) dan ook met beide handen aan. Ik zal jullie zeggen, ik kwam écht van de hel in de hemel terecht. Een mooi bedrijf, een fijn team en prachtige resultaten. Samen succes hebben, daar gaat het om. Natuurlijk krijg je in ieder beroep te maken met teleurstellingen, maar als de successen maar groter zijn, dan ga je elke dag fluitend naar je werk. Ik heb in mijn werkende leven ontzettend veel plezier gehad en enorm gelachen. Dat ga ik echt wel missen. Ik zie er ook best wel tegenop om de deur achter me dicht te trekken.’

Volle agenda
Bert hoeft zich echter niet te vervelen na vandaag. Zijn agenda puilt uit. De wekelijks rik-avond, de biljartcompetitie, op zondag langs de lijn bij DIO’30 en natuurlijk de sportwedstrijden van de bonuskleinkinderen. Ook met de familie wordt regelmatig iets ondernomen. Zijn grootste hobby is ‘Drupo’, oftewel Stichting Druten Promotion. ‘We organiseren de avondwandelvierdaagse en de Dag en Avond van Druten. Ik ben er al zo’n 45 jaar bij betrokken en blijf dat voorlopig ook nog doen. Volgende week zit ik weer de hele week in de tent bij Lamers, om de wandelaars hun startkaarten te overhandigen, en op vrijdag de kinderen hun medailles om te hangen.’

Om fit te blijven, start Bert de dag steevast met een fikse wandeling over de dijk. ‘Dat doe ik al zes jaar lang, direct wanneer ik opsta. Niet ontbijten of douchen van te voren, maar gelijk naar buiten, dat schijnt het beste te zijn. Meestal zo’n 7,5 kilometer, en altijd door het Laakbos, dat is mijn lievelingsplek. Daarna een ontbijtje met volvette kwark, dat raadde Nadine (van den Hazelkamp, red.) mij aan. Ach, en weet je wat het is,’ zegt hij, ‘een bal geluk moet je hebben, dan word je heel oud.’

Gran Canaria
Wat hij de komende tijd gaat doen, weet Bert nog niet. ‘Ik laat het wel op mij afkomen. Maar ik ga zeker niet stilzitten. Ik ga in ieder geval vaker naar Gran Canaria, waar mijn broer Harry woont, dat vind ik een prachtig eiland. Mooi om naar toe te gaan, maar ik zou er zelf niet willen wonen. Het mag daar dan wel lekker weer zijn, maar altijd mooi weer is geen mooi weer meer. Bovendien heb ik hier mijn familie, vrienden en kennissen. Dat is mij veel waard.’

Door Aafke Labout en Anne-Bregtje Schelfhout