Iedereen krijgt een kans bij 'Bijzonder genieten'

Beuningen - De tweeëntwintigjarige Guus Leijten wilde een vak waarbij hij iets voor mensen kon betekenen. Hij deed een opleiding in de gezondheidszorg, maar liep vast op de prioriteiten die aan het administratieve gedeelte van dit beroep moest worden gegeven. Door zijn vrijwilligerswerk bij verstandelijk- of meervoudig beperkte mensen, ontstond het idee om juist deze groep mensen meer te gaan ondersteunen in hun ontwikkeling. In augustus 2014 startte hij met zijn horecabedrijf 'Bijzonder Genieten.'

Totaal, vijftien medewerkers met een verstandelijke beperking helpen Guus in zijn horecabedrijf. Het is een vorm van dagbesteding en redelijk uniek, omdat Guus zijn medewerkers zelf begeleidt. 'Ik rooster per dag vijf à zes mensen in, want ik wil dat iedereen iets te doen heeft en de kans krijgt om hier wat te leren,' vertelt Guus.

Mensen in hun kracht zetten
Een belangrijk motto van Guus is, dat iedereen iets kan en dat je hiervoor mogelijkheden kunt creëren. 'Er zijn mensen die niet kunnen lezen en schrijven. Verzin daar wat op en dan ineens kan iemand heel veel,' meent hij. 'Ik heb hier iemand die nagenoeg blind is. Daar maak ik formulieren voor met witte letters op een zwarte achtergrond en nu ziet hij het wel. Hiermee zet ik mensen in hun kracht en verhoog ik hun zelfredzaamheid.'

Medewerkers blijven prikkelen
Om de drie maanden verandert Guus de kaart van Bijzonder Genieten. Hij wil hiermee zijn medewerkers blijven prikkelen. Het bedienend personeel krijgt als het niet druk is, ook zelf de regie in het restaurant. 'Ze weten dat ik altijd op de achtergrond ben en dat ik meteen klaar sta om te helpen als het nodig is. Als het druk wordt neem ik het over en geef ik vaak stap voor stap instructies, want dat hebben dan bijna alle medewerkers nodig, vertelt Guus.'

Polonaise door de zaak
Er wordt geen perfectie nagestreefd bij Bijzonder Genieten. 'Ik vind het niet erg als ze het bestek aan de linker of rechter kant leggen. Ik ben wel heel strak op de hygiëne en ik vind het contact belangrijk,' vertelt Guus. De sfeer is losjes en misschien niet helemaal volgens de regels. Als het zich zo voordoet, lopen we zelfs de polonaise door de zaak.'

Niet lezen en schrijven
Twee medewerkers, Heleen en Lindy, willen wel tijd vrijmaken voor een kort interview. Heleen is stagiaire en verricht alle werkzaamheden, Lindy werkt voornamelijk in de bediening of achter de bar. Heleen wilde eigenlijk niet echt de horeca in, maar ze kwam hier via school terecht. 'Het is een leuk restaurant,' vertelt ze. 'Guus werkt met mensen die iets hebben, maar waar je het niet altijd aan kunt zien. Ik kan zelf bijvoorbeeld niet schrijven en lezen. Ik mag hier toch werken.' Het is voor haar lastig als het drukker is, want ze kan niet zo goed tegen grote groepen. Gelukkig kan ze dan op Guus terugvallen.

Lindy vertelt in het kort over haar werkzaamheden, ze brengt het bestek en het eten naar tafel. De meeste klanten kent ze nog niet zo goed, maar ze zijn wel aardig. Af en toe komen de ouders en oma van Lindy en de broer en zus van Heleen ook. Het is leuk om ze te bedienen. Onderling is het heel gezellig. Heleen helpt graag de kok of Guus. Op de vraag of ze ook weleens een polonaise doen, merkt Heleen verschrikt op dat ze dat niet durft als er klanten zijn. Lindy begint echter te grinniken. Als er een feest is en ze helpt dan gaan ze weleens meedoen met de polonaise of zingen. Ze vindt het dan ook leuk om met feesten en partijen te helpen. Zelf eten Heleen en Lindy hier ook. Ze bevelen vooral de kroketten, een eitje, een tosti of de carpaccio aan.

Door Elly Hagen