De Maas&Waler Dat Ben Ik: Birgit van Onna

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Naam:                Birgit van Onna
Leeftijd:                62 jaar
Woonplaats:        Beuningen

Na 33 jaar lang zwangerschapscursussen te hebben verzorgd in Beuningen, Druten en Malden ging zwangerschapsdocente Birgit van Onna in mei van dit jaar met prepensioen. Ze was, en is, een begrip voor velen. Sinds haar twintigste woont ze in Beuningen. En volgens haar is het geen toeval dat ze, door een kamertekort in Nijmegen, juist hier terechtkwam. Ze leerde er Johan kennen, de man met wie ze nu al weer tweeënveertig jaar samenleeft. Door haar werk heeft Birgit veel mensen leren kennen in Maas en Waal. Naast haar rol als zwangerschapsdocent, had ze jarenlang een praktijk aan huis als fysio- en cranio-sacraal therapeut.

Eigen pad
Op haar achttiende ging Birgit studeren. 'Dat was voor mij een cruciale tijd, ik kwam los van mijn ouders, ik was idealistisch, en al vanaf dat ik kind was gevoelig voor rechtvaardigheid en gelijkwaardigheid. Ik ging de barricades op met de krakers en protesteerde tegen kernwapens. Ook Johan en ik liepen op zaken vooruit. We waren een van de eerste stellen die kinderen kregen zonder eerst te trouwen. Dat is later allemaal veel milder geworden, maar ik ben wel iemand gebleven die haar eigen pad wil volgen.'

Birgit en Johan zijn altijd in Beuningen blijven wonen. 'Toen we vijfentwintig jaar geleden dit huis te koop zagen staan, voelde het voor mij alsof het wachtte om voor ons gezin, en voor de patiënten in mijn praktijk, opgeknapt te worden', vertelt ze enthousiast. Johan en Birgit kregen twee dochters en een zoon, van wie er twee ook weer in Beuningen wonen, en hebben twee kleinkinderen van negen en vijf jaar. 'Ik ben ontzettend graag samen met onze kleinkinderen, ik ken ze door en door. Wat ik bijzonder vind, is dat ik op de school van mijn kleinkinderen weer veel mensen tegenkom met wie ik verbonden was door mijn eigen kinderen of mijn werk.'

Hoogtepunt
Haar werk heeft Birgit altijd met veel bezieling gedaan. 'Het is voor mij belangrijk dat een mens weer in verbinding komt met zichzelf, en daardoor iets met zijn of haar klachten kan doen. Ik vond de fase waarin mensen een baby krijgen, en waarin ik hen kon begeleiden naar het ouderschap, heel bijzonder. Op een gegeven moment had ik het gevoel dat ik alles wat ik zelf heb geleerd, en door ervaring heb opgebouwd, over had gebracht aan anderen. Ik was op een soort hoogtepunt aangekomen. Dat was voor mij het tijdstip om te gaan stoppen.'

Thuisvoelen
'Wat er nu op mijn weg gaat komen, daarop heb ik nog geen antwoord. Ik ben al 'Walk of Wisdom' tegengekomen. Dit is een pelgrimstocht, over honderdzesendertig kilometer, waarvan zowel het begin- als eindpunt bij de Stevenskerk in Nijmegen is. Ik ga hiervoor alleen op pad, en ik kom tijdens mijn wandeling op veel mooie plekken. De bossen bij Nijmegen bijvoorbeeld, die vind ik prachtig. Toch mis ik daar wel het weidse en de vergezichten, die ik nu net zo geweldig vind als ik hier op de dijk fiets. De strandjes langs de rivier, en ook het gebied rond Hernen en Leur, zijn favoriet voor mij. Ik besef dan weer waarom ik me in Maas en Waal zo thuis voel. Dat is niet onder woorden te brengen, het is een gevoel.'

Verbinding
Birgit ziet in Maas en Waal de invloed van Nijmegen terugkomen. 'Ik voel Nijmegen als een bron, die tussen de rivieren de energiestromen het land van Maas en Waal instuurt. Water is voor mij echt een symbool van verbinding, we zijn er in Maas en Waal door omringd. Pontjes en bruggen zorgen ervoor dat we elkaar via het water kunnen bereiken. Verbinding vind ik erg belangrijk, en het lijkt steeds weer dat we allemaal op een bepaalde manier een beetje 'familie' van elkaar zijn, ongeacht afkomst of kleur.'

'Ik vraag me vaak af hoe het kan dat wij vluchtelingen de rug toekeren. Stel je toch eens voor dat je zelf in een vreemd land zit. Ik ben dan ook blij dat Beuningen vluchtelingen op gaat nemen, misschien kan ik daar ooit een bijdrage aan leveren. Ik kwam hier zelf ooit als vreemde, maar kreeg kansen en ben nu volledig geïntegreerd. Mijn motto is dan ook: Laten we niet bang zijn en elkaar open tegemoet treden. Laten we bruggen bouwen en ons vooral met elkaar blijven verbinden.'

Door Elly Hagen