Sophie & Patrick

Op televisie verschijnen doe ik het liefst als ik zelf de presentatiekaartjes en daarmee de touwtjes in handen heb. Maar enige ijdelheid is me niet vreemd, dus toen de redactie van ‘Sophie & Jeroen’ me vroeg of ik wat wilde vertellen over 50 jaar publieke lokale omroep kon ik niet weigeren.

Dus zat ik anderhalve week na een nekherniaoperatie ineens live op NPO 1 aan tafel bij Sophie Hilbrand. Om te zorgen dat kijkers niet wegzappen, nodigen talkshowmakers bij ieder onderwerp BN’ers uit. Zo kreeg ik gezelschap van Dione de Graaf en Marieke Elsinga die ik in het voorgesprek continue ‘Elsemieke’ noemde… Zelfs na de 234e keer kon ze daar nog best om lachen.

Minder grappig was de tendens van het gesprek. Sophie deed absoluut haar best, maar de publieke lokalen werden toch een beetje weggezet als een aandoenlijk clubje vrijwilligers dat bij hoge uitzondering eens wat talenten voortbrengt als Dione en Else- eh, Marieke.

Zij mogen doorstromen naar het ‘echte werk’ in Hilversum, de rest blijft knullig klungelen in de provincie. Zo is het natuurlijk niet. Op heel veel plekken in Nederland werken mensen die serieus bezig zijn gedegen lokaal nieuws te brengen. Ook bij streekomroep RN7, al heb ik daar geregeld (terechte!) kritiek op.

Aan tafel vertelde ik dat plaatselijke publieke omroepen de lokale democratie versterken. Stevige, maar ware woorden. Natuurlijk zijn er ook lokale omroepen die hun vergunning niet waard zijn. Maar daarom wordt er de komende twee jaar ook een professionaliseringsslag doorgevoerd. We zijn meer dan een veredelde hobbyclub.

Dat was destijds de insteek bij Webfm & Webtv. Het is nog altijd mijn doel als eindredacteur van Dtv Nieuws in Brabant… En ik heb de ambitie dat vanaf 1 maart uit te dragen als hoofdredacteur van RTV Midden-Limburg, een samenwerkingsverband van vijf omroepen.

Wees gerust: er blijft voldoende tijd over voor deze column. Wat voor lokale journalist zou ik immers zijn als ik niet kritisch over mijn eigen omgeving bleef schrijven?

Door Patrick Huisman