Dichterbij: Kerken

Oot waren onze kerken
godshuizen vur ’t gebed.
Waor steevast iedere’n zondag
elke zitplats waar bezet.

We moesse elke zondag
al vroeg naor d’n urste mis.
Daorover gin discussie,
hoe dan ôk oew stemming is.

Braaf in de harde banken
en op z’n tèd gaon staon.
En es die lange preek kwaam,
zudde gern nog slaope gaon.

Vanaf de hoge preekstoel
keek de pastoor dan rond.
Van daoruit zaag-ie alles,
umdè ‘t-ie hôgger stond.

Ut waar dan wel zo stil,
dè ge un speld kon heure valle.
Mar soms was er gin stilte
en zongen we mi z’n allen.

Dan zong d’r ôk un koor
dè waar un raor gedoe.
Want alle miense zaate
d’r mi de rug naor toe.

Kwaam er dan niemand
naor hier vur de muziek?
Ut koor dè zong hier enkel
vur de rug van ut publiek.

Nou staon veul kerke lèèg
en lèk ut wel un crisis.
Umdè ‘t-er op de zondag
steeds dukker vort gin mis is.

Door Rinie van Haren