Colbertje

Voor het jaarlijkse Pax Christi Gala maken de meisjes en hun moeders een heleboel drukte. De kleding moet nog mooier dan mooi zijn. Levert hen heel veel buikpijn en zenuwen op. En inderdaad, heel mooie kleding.

De jongens maken zich meer druk om het voertuig waarmee ze in de optocht van die dag komen. Een opgetuigde fiets met zijwielen, een stoere vrachtwagen, een heftruck, een joekel van een tractor, een sportwagen of met een gereviseerde oude brommer van opa. Discussies van die jonge mannen over brommers van Zundapp, Batavus, Puch, Tomos en nog wat van die merken. Ricardo reed op een oude Solex. Ook mooi.

De meeste jongens denken pas op de voorlaatste dag aan hun kleding. Ik heb een stel colbertjes en pantalons in hun maat. Neef Kees van toen zeventien jaar bij mij op de stoep. De colbertjes van zijn vader waren voor hem te 'breedgeschouderd'. Kees en ik hadden en hebben dus dezelfde maat. Een broek en stropdas kon ik hem ook leveren, maar ik kon die stoere jonge vent niet leren hoe je zo'n das moet strikken. Ben ik helemaal verleerd, haha. Kees heeft een strikje gekocht.

Uur later Daan en Ivo aan de deur. Tweeling. Waren door Kees getipt. "Ome Thijs heeft nog een paar colbertjes en broeken in de kast hangen." Ook die jongens geholpen. Half uur later Okke, Ricardo en Raymon. Ook tevreden gesteld.

Vergat ik dat ik in dat weekend, ruim tien jaar geleden, ook nog een gesprek had in Arnhem om Commissaris van de Koningin in de provincie te worden. Geen bijpassend kostuum meer op voorraad. Kees, Daan, Ivo, Okke, Ricardo en Raymon hebben voorkomen dat u onder mijn ellendige leiding hebt moeten leven. Grapje.

Een paar dagen later brachten ze mijn kleren weer terug. Netjes gestoomd op hun kosten. Met een kratje bier erbij. Ongestoomd.