De Maas&Waler Dat Ben Ik: Adria van Zandvoort

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Naam: Adria van Zandvoort - van Oijen
Leeftijd: 63 jaar
Woonplaats: Boven-Leeuwen

Op de middag van onze afspraak zit Adria van Oijen ietwat gebogen voor het raam en speurt met een verrekijker de omgeving af. Ze wijst en vertelt: 'In die rode boom zit vaak een uil en ik was benieuwd of deze er nu ook weer zit. Een paar jaar terug hadden we hier zelfs een nest.' Later in het gesprek komt tot uiting dat ze, behalve het 'vogelspotten', nog veel meer belangstelling voor de natuur heeft. Ze hoeft er niet ver voor te gaan, want ze woont in Boven-Leeuwen op een schitterende plek, met een weids uitzicht en een prachtige tuin.

Adria is een echte Maas en Waalse. Ze werd in de Steenstraat in Boven-Leeuwen geboren, in een gezin van twee kinderen. Ze ging in Druten naar de huishoudschool en kon meteen daarna bij de plaatselijke huisarts aan de slag. 'Daar ben ik ruim veertig jaar in dienst gebleven. Ik heb het er altijd goed naar mijn zin gehad. Omdat de doktersvrouw regelmatig in de praktijk hielp, lette ik op hun jongens. De huisarts is helaas overleden, maar zijn zonen komen hier nog steeds op bezoek.'

Adria's stekkie
'Op mijn achttiende ontmoette ik Hans, bij carnavalsvereniging de Blauwneuzen. We zijn dit jaar 41 jaar getrouwd. Na ons huwelijk zijn we eerst op onszelf gaan wonen. Toen mijn schoonmoeder steeds meer zorg nodig had zijn we, in dit huis, bij mijn schoonouders ingetrokken.' Het huis van Hans en Adria is omgeven door een grote tuin. Dit is altijd Adria's domein geweest. Hans was er alleen voor het grovere werk. 'Ik werkte graag in de tuin en weet van bijna alle bloemen de namen. Ik heb zelfs een eigen kasje, Adria's stekkie, waar ik planten en groenten heb gekweekt. In die tijd maakte ik wijn van vruchten en andere natuurproducten. Ik gebruikte peren, appels, het geel van de paardenbloem, vlierbessen en rozenblaadjes. Wijn maken is geduldwerk, en er gaat een heel proces aan het uiteindelijke bottelen vooraf. Een goede vriend kwam helpen bottelen. We waren een hele dag bezig, maar toen stonden er dan ook 278 flessen wijn. Op dat moment reed toevallig de politie langs. Die dachten waarschijnlijk 'wat gebeurt daar?', want ze kwamen heel langzaam nog eens én nog eens voorbijrijden', lacht Adria. Ze zijn doorgereden en niet van Adria's wijn komen proeven. Zonde, want deze wijn laat zich na jaren nog steeds goed smaken. Het is er dan ook wel een met het speciale keurmerk 'Wijnhuis van Zandvoort.'

Klederdracht
Adria deed vrijwilligerswerk bij de Zonnebloem, het Geldersch Landschap en vijftien jaar bij het streekmuseum. 'We waren figurant bij de film van het Boerke van Winssen en liepen regelmatig modeshows in klederdracht. Dat was wel meer dan alleen show lopen overigens. Zo waren we geroerd toen een oude man in huilen uitbarstte, omdat hij dacht zijn moeder te herkennen aan de geshowde kleding. En we hebben gelachen, toen een mannelijke vrijwilliger zo'n ouderwetse, hoge onderbroek met gulp showde. Een vrouw van in de negentig wees naar zijn gulp en riep 'dà hek al hil lang nie mèr gezien.'

Parkinson
Acht jaar terug werd bij Adria de diagnose Parkinson gesteld. 'Het is een nare en onvoorspelbare ziekte. Het lijkt soms of ik gevangen zit in mijn eigen lichaam. Ik moet leren leven in een heel ander levensritme en ik word steeds meer afhankelijk van Hans en de hulp van de thuiszorg. Ik waardeer hun goede zorg, en ook die van het personeel van het Elisabeth. Ik ga er een aantal dagen per week naar toe. Ik vind het er gezellig en de fysiotherapie doet mij lichamelijk erg goed. Ik kan me daar tussen de middag overgeven aan de rust. Dat lukt thuis niet, want dan denk ik aan het vele werk, dat nu op Hans neerkomt. Dat valt me erg zwaar.'

Zorgwoning
Hans en Adria zouden graag een deel van hun erf benutten voor het plaatsen van een zorgwoning. In 2011 was dit nog mogelijk, maar door een herziening van het bestemmingsplan kan dat niet meer. 'Vreemd, want het bevordert juist dat ik langer thuis kan wonen', meent Adria. 'We willen hier graag samen blijven wonen, want zeg nou zelf, waar vind je een mooiere en uniekere plek in Maas en Waal?'

Door Elly Hage