Rinie van Haren.
Rinie van Haren. Foto: John van Gelder

Kuukskes en buukskes

Column Dichterbij

Umdè ze nog tèd zat hèt
kupt ze snel twee buukskes.
En bij un bakkerskrûmke
un buil mi botterkuukskes.

Op un benkske in de hal
blaojert ze dur un buukske.
d’n eand’re heand zuutjes
in d’n buil vur ‘n kuukske.

Nou begint de tèd te dringen.
Ze is haost aon de burt.
De traone komme snel
es ze de uitslag hèt gehurd.

Ze hat un vurgevuul.
Want ze ha de leste dagen
geduurig ut idee dè ‘t-er
toch iets zaat te knagen.

Mar dè de situatie
d’r zo slecht vur zu staon.
Daor ha ze al die ted
nie echt bij stilgestaon.

Ut lèève is vergankelijk,
un veulgehurd cliché.
Onverschillig lûp ze
via de trappen naor beneej.

Ze gee alleen naor huis
mit de ziel onder d’r èrm.
Ze krûpt meyeen in bed.
Daor ligt ze lekker wèrm.

Ze is un d’r slaop gebleven
ut was toch al heure ted.
Un kuukske en un buukske
die lagen op d’r bed.

Door Rinie van Haren