Door Ton van Hulst
In deze rubriek maken we kennis met inwoners van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier? Het resultaat, een inkijkje in het leven van, al dan niet geboren en getogen, Maas en Walers, geïllustreerd met een karakteristiek portret.
Naam: Geert de Rijk
Leeftijd: 79 jaar
Plaats: Dreumel
'Toen ik gevraagd werd voor deze rubriek dacht ik: tja, wat heb ik eigenlijk te vertellen? Maar gisteravond heb ik het een en ander voorbereid, en toen bedacht ik dat ik toch wel van alles heb gedaan in mijn leven.'
Achter een stapel mappen, ordners en omslagen zit Geert de Rijk, volop vertellend. 'Ik heb mijn hele leven in Dreumel gewoond, zelfs altijd in deze straat, een voormalige dijk. Na mijn schooltijd op de LTS volgde ik nog verschillende cursussen en opleidingen. Ik haalde mijn middenstandsdiploma en heb alle rijbewijzen op zak. Als kleine jongen ging ik met mijn vader mee, samen aan het werk bij een plaatselijke aannemer. Ja, we hebben heel wat gebouwd in Maas en Waal. Als timmerman en later als uitvoerder heb ik 35 jaar in de bouw gewerkt. Na mijn pensionering was ik als vrijwilliger betrokken bij het gebouwenbeheer van de Dreumelse kerk.'
Na het werken in de bouw werd Geert hoofd technische dienst bij St. Elisabeth. 'Dat heb ik 15 jaar gedaan', vertelt hij, 'en ik beleefde de laatste drie jaar hiervan een mooie tijd als bouwopzichter van de nieuwbouw. Helaas stortte mijn wereld in toen mijn vrouw overleed, in 2006. Nu ben ik al een jaar of 15 samen met mijn vriendin; we hebben een mooie LAT-relatie.'
Schrijven
Geert zit niet stil. Hij houdt ervan te schrijven. Hij houdt van de geschiedenis van zijn dorp; noteerde alle namen van mensen die in zijn tijd in deze straat hebben gewoond. In 1989, is er een boekje van zijn hand verschenen over zijn familie, onder de titel: Een boom met veel takken. Maar het is niet alleen proza dat uit zijn pen vloeit: rond 2000 begon hij met het maken van gedichten. Vaak gaan die over het werk dat hij deed. Enthousiast leest hij enkele regels voor, van lange gedichten, verzameld in een dikke, indrukwekkende map.
In een andere ruimte hangt een portret van zijn vader, naast een olieverfschilderijtje van een gezellig huisje in een stevig coloriet. 'Dat heb ik met potlood gemaakt. Och, ik zal niet zeggen dat het hoogstaande kunst is, maar ik beleef er gewoon plezier aan. Ik probeer nog steeds met schilderen bezig te zijn, maar dat lukt niet altijd, ik heb nog zoveel andere dingen die mij interesseren. Zo verzamel ik graag kranten en krantenknipsels over Dreumel. Ik kan er echt uren mee bezig zijn om alles te lezen. Man, ik heb wel 25 ordners vol!'
Geert heeft altijd interesse gehad in de hoogwaterstanden van de Waal. Hij heeft die keurig bijgehouden in notitieboekjes. En 25 jaar lang was zijn oude Fiat 500 een grote hobby. Echter, bij een aanrijding raakte de auto total loss en stopte deze bezigheid.
'Sporten zit er niet in voor mij. Ik heb ooit een enkelblessure overgehouden aan een auto-ongeluk, maar ik kijk wel naar voetbal op tv. Nee, geen drie wedstrijden op een avond hoor, maar wel samenvattingen. En politieke debatten en documentaires, daar kan ik echt voor gaan zitten.'
Jeu de boules
In Heerewaarden was Geert lid van het schipperskoor, totdat het koor ophield te bestaan. Daarna zong hij mee in het smartlappenkoor in Alphen, maar dat bleek uiteindelijk niet zijn ding te zijn. Nu is hij met plezier lid van de Jeu de boules-vereniging in Boven-Leeuwen. 'Ik ken haast iedereen hier in Maas en Waal. Als ik mensen tegenkom, maak ik graag een praatje, maar dan kom ik vaak geen meter verder. Ik bezorg nu maaltijden voor Tafeltje-dek-je, van St. Barbara, om de mensen te helpen, maar zeker ook voor het gezellige contact.'
Buitenmens
Geert toont een perfect onderhouden tuin, waarvan hij geniet, vooral nu met het mooie weer. Hij is een echt buitenmens. 'Regelmatig trekken we eropuit met de caravan; ik leerde het kamperen toen ik vroeger bij de welpen en de verkenners was. Nu zetten we ons huisje op wielen meestal neer in eigen land, hoewel we eveneens in Luxemburg en Koblenz geweest zijn. Het liefst bezoeken we kleine campings.'
'O ja, dat wou ik nog vertellen: ik verzin soms aardige spreuken. Hier, in deze map moet nog een mooie zitten. Wacht even… waar is ’ie nou? Ja, hier… wat dacht je van deze: De mezen bollen van de mezenbollen.'
Geert de Rijk geniet van zijn woonplek. En van Dreumel: 'Ik rij met plezier tot de sluizen - ik weet het zeker: ik ga nooit verhuizen…'