Erfenis
Column DichterbijZe zitten aon zun stèrfbed
zun einde kum in zicht.
D’n aojum gee vort langzaam.
Soms zijn zun ogen dicht.
Alle drie de keinder
en zun vrouw staon aon ‘t bed.
De zuster hèt vur ammaol
de koffie neergezet.
Hij kik ‘s naor d’n oudste,
en dan nog ‘s naor de rest.
Dan begint ie toch te praote
ôk al gee dè nie zô best.
‘Vur jou John, zijn de huizen
in de Achterstraot.’
Heel efkes mot ie slikken
en krèg ie ut te kwaod.
Vur jou mun lieve Esther
zijn de huizen aon d’n Dijk.
En gij mun klèène grietje
de villa’s in de wijk.
Vur jou, mun liefste vrouwke
zijn de kantoren hier op Zuid.’
Dan hoest-ie nog un kèr
en blaost zun aojum uit.
De zuster is verbaasd.
‘Oew man hèt hard gewerkt,
dè ‘t-ie jullie zoveul nalaot.’
Waornao de vrouw opmerkt:
‘Dè zijn gin eigendommen.
Wij zijn himmaol nie rijk.
Die huizen die t’-ie noemde
zijn van zun krantenwijk.’
Door Rinie van Haren