Un versje vur ons mam

Ik wit nog op de kleuterschôl
vlak vur moederdag
dè’k un wensje uit mocht zuuke
uit un staopel die daor lag.

Aon de vurkant ston un kleurplaot
en un versje middenin
die moes ik op gaon zegge
heel rustig, zin vur zin.

Mi Moederdag dan brochten
wij ut ontbijt op bed.
We hà’n dan mi wè hulp
de thee ôk al gezet.

We smulden van de breudjes
en hâ’n de grotste pret
um al die fijne krûmmels
die daor lagen op moeders bed.

En es dan alles op waar
kwaam ut versje vur d’n dag.
Ut ultieme cadeau
vur un echte Moederdag.

Al ging ut nie zô vloeiend,
ut haperde hier en daor.
Ut versje rakte bij ons mam
wel de gevuulige snaor.

Zij zurgde alle dagen
dè ’t ons aon niks ontbrak.
Ze werkte dag en nacht
ogenschijnlijk mi gemak.

En al zij ik nou volwassen
ik zeg vanuit mun hart.
Ons mam verdient un lintje
Want 'moeder' is un vak apart.