In de ban van d’n oorlog
Column DichterbijDe locht die zaag ‘r zwart van.
De herrie waar ongekend.
De bestemming van die vliegtuig’
was toen nog onbekend.
Ut ware Duitse kieste
die daor vlogen in de locht.
Laoter hurde we vertellen:
Ze hâ’n Rotterdam bezocht.
Un groot deel van die stad
die waar kapot geschoten.
D’r ston heel veul in breand
en dè kwaam dur die malloten.
Ut was nog mar ‘t begin
van vijf lange kille jaoren.
Mit un vijand die nie schuwde
en gin lèèvens wilde spaoren.
Soldaten in een greppel,
es broeders zij aon zij.
In de kaauwe nachten
in putten in un lange rij.
Noot was de drang aonwezig
um zomar te gaon vechten.
Mar toen ut immaol oorlog waar
moeste ze die zien te slechten.
De offers die dit brengen zû
die dee de miensen rillen.
De strijd die jaoren wier gevoerd
zûn de miste echt nie willen.
Nou is d’r elk jaor un dag
dè slachtoffers worre herdocht.
Vur wie onschuldig is gedood
of vur onze vrijhèd vocht.
Door Rinie van Haren