Wild
Column Column BabbelsLandbouwminister Piet Adema heeft de koe bij de hoorns gevat. Of, beter gezegd, het hert bij ’t gewei. Vanaf 1 januari 2024 is het verboden herten in gevangenschap te fokken. Er komen geen Bambi’s meer bij.
De huidige populatie mag rustig afsterven in hun kampjes of op de kinderboerderij, maar over een paar jaar kom je de dieren alleen nog tegen in het wild. Dat maakt van de hertenkampen zelf ineens een bedreigde soort. Want, hoe moet het nu verder met het onlangs verbouwde hertenpark in Druten?
De locatie vervult een belangrijke maatschappelijke functie: mensen hebben er via ’s Heeren Loo hun dagbesteding en het is voor Drutenaren een leuke, leerzame en ook nog eens betaalbare plek om de kinderen mee naar toe te nemen.
Maar weegt een goedkoop uitje op tegen het mogelijke leed dat hertenkamp heet? Je hoeft niet Partij voor de Dieren te stemmen om aan te voelen dat herten niet achter hekken horen maar in de vrije natuur. Maar weet een hert écht wat ’ie mist als hij nooit door het bos heeft gedarteld?
Ik kom er niet helemaal uit, ook de toekomst van alle hertenkampen baart me zorgen. Misschien kunnen zij zich ‘omscholen’ tot een kinderboerderij met dieren die nog wel ‘mogen’ zoals geiten, alpaca’s en, jazeker, kamelen.
Herten redden zich overigens uitstekend in het wild: er zijn er naar schatting zo’n 5.000 en jaarlijks neemt de populatie met een derde toe. De dieren hebben nauwelijks natuurlijke vijanden. Nou ja, op jagers en wolven na dan. In opdracht van faunabeheer sturen jagers jaarlijks ruim 1.700 herten naar de eeuwige jachtvelden.
En volgens onderzoek van de Universiteit Wageningen maakt één wolf op jaarbasis zo’n 75 (!) herten soldaat. Als de wolvenpopulatie doorgroeit, zie ik ‘t nog gebeuren dat herten uit veiligheid toch weer terug de kampen in moeten. Dat maakt de maatregel van minister Adema wat lastig te volgen. Maar goed, in Den Haag is logisch beleid wel vaker aangeschoten wild.
Door Patrick Huisman