Door Ton van Hulst
In deze rubriek maken we kennis met inwoners van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier? Het resultaat, een inkijkje in het leven van, al dan niet geboren en getogen, Maas en Walers, geïllustreerd met een karakteristiek portret.
Naam: Jorie van Beuningen
Leeftijd: 60 jaar
Plaats: Alphen
Onder aan de dijk in Alphen staat een fraaie voormalige boerderij. 'Dit is mijn ouderlijk huis', zegt Jorie, 'maar we hebben hier niet altijd gewoond. Samen met Jos en onze vier kinderen hebben we namelijk ook enkele jaren in het dorp zelf gewoond.'
Werken in de zorg
Ze begon ooit voor haar werk als gezinsverzorgster bij ZZG zorggroep en de voorgangers daarvan. Dat was in 1980, dus nu al ruim 42 jaar. Nu werkt ze nog enkele uurtjes per week als verzorgende in de wijkverpleging en is ze voorzitter van de ondernemingsraad wijkverpleging, en van de centrale ondernemingsraad. 'Ik hou van medezeggenschap', legt ze uit. 'Het geluid, de mening, de inzichten van de mensen op de werkvloer zijn heel belangrijk voor een goed verloop van het hele werk. Je moet als organisatie tijdig op de hoogte zijn van allerlei ontwikkelingen. Voor mij is de zorg een heel breed gebied, en die veelzijdigheid maakt het uitdagend en mooi. Ik heb veel collega’s gehad in de loop der jaren, en veel plezier beleefd aan al die ontmoetingen. Helaas is er nu een grote krapte qua personeel in de zorg. Het is erg voelbaar, in alle lagen, van zorgvrager tot aan de roostermaker, die vaak zijn planning niet of nauwelijks rond kan krijgen.'
SLAG
In Alphen is SLAG actief, Stichting Leefbaarheid Alphen Gelderland. Trots vertelt Jorie dat SLAG nu bijna tien jaar bestaat. Doel is de leefbaarheid in het dorp te behouden middels diverse activiteiten. 'We hebben bijvoorbeeld een bemiddelende rol gehad in de totstandkoming van de nieuwe MFA (Multifunctionele Accommodatie red.), maar zijn eveneens betrokken bij het Klompenpad. En nieuwe bewoners in Alphen krijgen van ons een warm welkom. Misschien kopen we binnenkort wel een dorpsaanhanger, die iedereen kan gaan gebruiken. Tevens houden we al bijna tien jaar lang de zogenoemde SLAGbus op de weg, omdat er geen openbaar vervoer door ons dorp rijdt. Natuurlijk zijn we trots op de pas geopende natuurspeeltuin, een idee van en door Alphense kinderen en gesteund door de gemeente. De Ravothof noemen we die plek. Mooi toch? We prijzen ons gelukkig met de grote mate van medewerking die we van her en der krijgen en hebben als SLAG goede contacten met de gemeente. Veel dorpsgenoten zetten zich in voor SLAG. Dat heb je in zo’n klein dorp nodig, anders bereik je niets.'
Weggeefhuis
Jaren geleden was Jorie een van de initiatiefneemsters van het zogeheten weggeefhuis, dat toen nog aan de dijk in Beneden-Leeuwen gevestigd was. Nu is er een nieuwe locatie, aan de Beatrixstraat. 'We zijn met elf vrijwilligers, die allemaal enthousiast zijn als ze mensen aan leuke kleding kunnen helpen. Drempelloos, iedereen kan en mag hier binnen stappen. Want helaas is het vaak geen overbodige luxe om kosteloos iets uit te zoeken. Er wordt nauwelijks of geen misbruik van gemaakt. Op die manier kunnen we ook iets doen voor het milieu en de natuur, want spullen die anders op de een of andere afvalberg belanden, krijgen zo een tweede leven. Kleding die we overhouden gaat naar Oekraïne, en echt onbruikbaar materiaal wordt verwerkt tot bijvoorbeeld poetsdoeken. Dat levert een klein bedrag op, waarmee we dan weer de koffie en zo kunnen bekostigen.'
Hobby's
Jorie heeft niet echt veel hobby’s. 'Och, ik snuffel wel eens wat rond in kringloopwinkels. Kijk, daar in die kast: ik heb een poosje blauwe vaasjes en potjes en dat soort dingetjes verzameld, maar mijn ‘blauwe periode’ is eigenlijk al wel weer over. Soms lees ik een roman. Op tv kijk ik graag oude Engelse series, zoals Midsomer Murders, Lewis of Father Brown. Maar veel tijd heb ik daar niet voor, want ik moet regelmatig veel lezen voor mijn werk.' Kort geleden stond ze, na meer dan twintig jaar, weer op de ski’s. 'Ha, ik kon het nog! Ik ben wel een paar keer gevallen, maar dat hoort erbij. Hier thuis wandel ik wat rond met de hond, een herplaatste, of ik rommel wat aan in de tuin. Maar ik voel mijzelf niet echt een tuinier. In de schuur ligt nog een hoop meuk, die ik graag als brocante zou willen verkopen, vanuit dat kleine marktstalletje daar. Of ik geef het gewoon weg.'
Warm hart
Jorie draagt Alphen een warm hart toe. 'Samen hebben we veel bereikt, en we kunnen nog meer bereiken!'