Incognito
Column Column RexHet verhaal wat volgt lijkt onwaarschijnlijk, maar ik moet de trouwe lezer toch op het hart drukken dat ieder woord op waarheid berust. Een aantal weken geleden ging ik een weekje op vakantie naar Sicilië. Alvorens we boekten vielen er een aantal bestemmingen af, zoals Turkije, Egypte en Tunesië, omdat we eerder al een keer het vreetschuurprincipe gedaan hadden. Macedonië, Kroatië en Portugal waren wel mogelijkheden. De commentaren bij een niet nader te noemen hotel in Sicilië deden onze keuze beïnvloeden. Hier stond namelijk dat niemand in het hotel Engels sprak en dat er zeer weinig Nederlanders waren. Ik zei meteen tegen m’n vriendin: boeken die handel!
Ondanks het feit dat we drie uur van te voren op Schiphol waren, haalden we onze vlucht niet. Gelukkig besloot de maatschappij een uur te wachten. Eenmaal aangekomen in Trapani moesten we onze koffers in de transferbus leggen. Toen ik m’n koffer op een blauwe andere koffer wilde plaatsen verstijfde ik. Op deze koffer zat namelijk een sticker van C.V. de Oude Gierpont. Je verzint het niet, 2.560 kilometer van huis, maar aan boord van onze bus zat iemand, of een stel, uit Maas en Waal. Mogelijk dus Wamel. Mijn vriendin en ik zijn echt een onherkenbaar duo dus dat scheelt. Wellicht daarom dat niemand ons aangesproken heeft.
Nou goed, de Brulboei (jaarmagazine van de eerdergenoemde carnavalsvereniging) zal in januari 2023 vast uitsluitsel geven over wie die twee mensen waren. Anyway, de tweede avond was er een karaoke. U voelt ’m al aankomen waarschijnlijk, een dramatische polonaise met hossende ‘Olandesi’ op het nummer van Leef van AH Junior volgde. M’n vriendin en ik spraken elkaar spontaan aan in ‘t Spaans. De vele Fransen, Italianen en Duitsers om ons heen wisten niet waar ze moeten kijken. Dat was dan hetgeen ons een kostelijke avond bezorgde. De blauwe koffer hebben we op de terugweg niet meer gezien.
Door Rex Broekman