De Maas&Waler dat ben ik: Rini Verwaaijen
Mens De Maas&Waler dat ben ikIn deze rubriek maken we kennis met inwoners van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier? Het resultaat, een inkijkje in het leven van, al dan niet geboren en getogen, Maas en Walers, geïllustreerd met een karakteristiek portret.
Naam: Rini Verwaaijen
Woonplaats: Horssen
Leeftijd: 74 jaar
Zonder Rini Verwaaijen zou een groot deel van het Horssense nieuws op de plank zijn blijven liggen. Rini bezorgt namelijk al sinds jaar en dag dorpskrant De Klep in zijn geboortedorp. Huis-aan-huis, nu al meer dan 40 jaar. En de klus wordt steeds groter, ‘want,’ zo zegt hij, ‘in 60 jaar zijn er hier wel 400 woningen bijgekomen.
Ik bedien het hele durp, het is een dag werk op mijn fietske. In weer en wind trek ik er op uit, elke week opnij. En ik breng ook al zo’n 60 jaar allerlei reclamefolders rond hier. Vroeger bezorgde ik ook de Waalkanter, ongeveer 25 jaar lang heb ik dat gedaan, en nu dus de Maas&Waler. En nou stoi ik d’r eiges nog in òk!’
Rini werd geboren op de Vissert, de straat in het buitengebied die vroeger bekend stond als de Kloosterweg. Maar sinds 1979 woont hij in de kern van het dorp, in een rustig straatje.
Werk
‘Het grootste deel van mijn werkzame leven werkte ik in de meubelindustrie. In de spuiterij. Tja, dat was natuurlijk niet het aller gezondste werk, maar ik had er wel leuke collega’s. Daarna verruilde ik die baan voor werk in de huishoudelijke dienst in de slachterij in Nijmegen. Nu zit ik alweer 10 jaar in de VUT. Maar ik kom alted tijd tekort.
Ja, ik heb hier een aardige tuin om te onderhouden en ben lid van twee koren: het Horssens kerkkoor en de Drutense Cantorij. Kijk, hier heb ik een mooie ingelijste oorkonde. Gekregen ‘voor 25 jaar inzet voor de muziek ten dienste van de liturgie’. Mooi hè? Ik hou erg van Gregoriaans. Andere muziek hoor ik ook graag, popmuziek, van alles wat, zeg maar, maar geen jazz bijvoorbeeld.’
Vierdaagse
Vervolgens haalt Rini ergens vandaan een doosje tevoorschijn. De inhoud? Een grote glanzende medaille van de Vierdaagse, aan een kleurig lint. ‘Ik heb ’m al 40 keer gelopen, en komend jaar probeer ik weer mee te doen. Het is altijd bijzonder gezellig. Ge ziet er vaak bekenden en de sfeer is helemaal geweldig. Doar komde zomaar nie van los. Ik noem het eiges dan ook een gezonde verslaving.’
Tv en toneel
In de kamer neemt een ruime boekenkast een prominente plaats in. ‘Lezen? Neu… doar ben ik nie zo van, ’t kum t’r gewoon nie van. Die boeken zijn van de vrouw. Ik eiges hou meer van tv kijken, geen kwissen en dat soort dingen, maar documentaires en zo, en natuurfilms. Soms bezoek ik toneelvoorstellingen in de regio. Zelf heb ik wel eens meegespeuld in een stuk van ’t Horssens toneel, als figurant. Maar nu doe ik dat niet meer, nee, dà hôl nie mer uit... doar heb ik de lèèfted nie mer vur.’
Suriname
Rini vertelt verder dat hij de carnavalsdagen wel mooi vindt - ‘Alted gezellig in Horssen’ - en noemt en passant zijn vakantie naar Suriname, enkele jaren geleden. ‘Ja, doar hebbe we mooi wà rondgekeke, de vrouw en ikke, en onze twee dochters met de mannen. Een hele beleving waar ik nu nog duk oan terugdenk. We hebben een kleinkijnd, een meske, en een twidde is onderweg.’
Omgeving
Nu doet hij af en toe wat kluswerk in en om het huis en in de tuin, en gaat hij graag fietsen in de omgeving. ‘In Appeltern en Lauwe bijvoorbeeld, dat vind ik prachtig. Dan genieten we volop van de ruimte om ons heen en de natuur. O ja, ik kom regelmatig in Druten. Tenslotte zing ik doar bij het kerkkoor, en we doen er onze boodschappen, want in Horssen hedde gin winkels. Er is de leste tijd veel bijgebouwd, maar ja, de minse môtte toch erges wone. Ik vind het wel wat jammer dat die nije wijken duk zo compact gebouwd zijn, alles strak op mekoar.’ De buitenwijken van de dorpen moeten wel zo blijven, vindt Rini.
Ons straatje
‘Ons straatje is niet te druk, er komt weinig durgoand verkeer langs. Precies hiertegenover woont de huisarts, dà gif me toch op de een of andere manier wel een veilig gevoel. Er rijdt al jarenlang geen lijnbus meer door het durp, dà vijn ik wel een gemis, maar bijna iedereen hèt toch een auto tegeworrig. Dan zedde zo bij de supermarkt in Drute, dà is nie wijd.’
Door Ton van Hulst