Kunstzinnig vakmanschap
In deze rubriek bezoeken we diverse ateliers van Maas en Waalse kunstenaars. Deze week zijn we op bezoek bij de 69-jarige Kenne Gregoire in Deest.
Door Ton van Hulst
'Nee hoor, ik maak niet alleen schilderijen, maar ook beelden. Toen mijn boerderij was afgebrand, wandelde ik veel in de uiterwaarden en deed ik inspiratie op voor een nieuwe serie schilderijen, zelfs ook van de afgebrande puinhopen, waarin ik echt schoonheid zag.'
In het herbouwde enorme rijks monumentale pand versterkt de ruimte de kunstwerken en andersom. Stillevens, portretten, sculpturen van na de brand teruggevonden kannetjes en potjes, alles getuigt van een beheerste kunstzinnigheid en straalt vakmanschap en inzicht uit.
Trompe l’oeuil
'Ik heb ooit eens een tijdje theater gedaan, daarop baseerde ik mijn theatrale doeken, maar meestal maak ik wat ik op dat moment interessant vind. Gewoonlijk werk ik in series, variërend op een thema. Kijk, hier bijvoorbeeld heb ik een paar gepersonifieerde stillevens: ik druk de jaargetijden uit met eten; het winterstilleven toont typische winterkost als spruitjes en het serviesgoed van de opdrachtgever staat er bij. Mijn ‘levenskasten’ zijn als het ware portretten van mensen in de vorm van een kast waarin hun meest persoonlijke spulletjes afgebeeld zijn.' In trompe l’oeuil, dus het lijkt allemaal net echt, alsof je het zo kunt pakken en aanraken. Herkenbaarheid op een sfeervolle manier weergegeven.
'De beelden die ik maak, voer ik uit in marmer of brons. Hout, nee, daar heb ik nog nooit mee gewerkt, maar verder maakt het me niet zoveel uit wat ik gebruik. Ik vind het gewoon allemaal leuk om te doen.' In de tuin staat een enorm vrouwentorso, massief, uit één stuk steen gebeiteld. 'Dat is een deel van een oude Romeinse weg geweest, die steen, en die grote kop daar heb ik in marmer uitgehouwen. Ik heb er ook een bronzen afgietsel van.' Kenne is in zijn tweede atelier nu bezig met enkele zeer grote schilderijen voor een Amsterdams grachtenpand. De indrukwekkende doeken met voornamelijk wolkenluchten en water hangen aan katrollen met contragewichten. 'Nee, het is geen olieverf, maar acryl. Ik ben namelijk allergisch voor de ingrediënten van olieverf. Maar je kunt het verschil niet zien, dankzij speciale glaceringstechnieken. Mijn grote voorbeelden? De Vlaamse Primitieven en de zeventiende-eeuwers, maar ook Magritte en Corot. Als je dat werk ziet, word je gewoon omvergeblazen.'