Streekmusical Mürrig Waoter beleeft volgend jaar première
BENEDEN-LEEUWEN/DRUTEN - Alles had al ruim achter de rug moeten zijn. Het lachen bedaard, het applaus verstild, het decor afgebroken... Mürrig Waoter, de negende musical van De Bewaorsmiense, was een herinnering geweest als er geen pandemie was uitgebroken.
Maar volgend jaar kan het weer. Lekker dicht tegen elkaar aan, zonder mondkapje, in D’n Bogerd of in De Rosmolen, genieten van een musical. Het is bijna niet voor te stellen, maar het gaat toch echt gebeuren. Op 1 april 2022 is de première van Mürrig Waoter in Beneden-Leeuwen.
Het begin vorig jaar door Bas van der Hoeven geschreven stuk is uit de mottenballen gehaald. De audities zijn, als corona dat toelaat, begin juni gepland, in september beginnen de repetities in de Blokhut in Deest. Een maquette van het decor is al klaar: een kade, vissersboten, armoedige huisjes, visnetten, tonnen en natuurlijk een leugenbankje. Een grijze wereld van armoede en onderdrukking, maar ook van kameraadschap en moed. Van geloof in elkaar en angst voor God. Een wereld waarin het stormt, bliksemt en dondert, maar waarin soms de zon zo fel schijnt dat de rivier in glinsterend goud verandert.
Het is oppervlakkige schoonheid, eind negentiende eeuw neemt de vervuiling van de rivieren door snel groeiend scheepvaartverkeer en lozingen van Duitse fabrieken met de dag toe. Onder de golven is het water troebel, mürrig zeggen ze in Maos en Waol. De vis stinkt naar carbol. Steur en zalm, soorten die het duurst worden betaald, verdwijnen uit de rivieren. De visserij, toch al een zwaar, onzeker bestaan, wordt steeds minder winstgevend en dan zijn er ook nog de verpachters die naast de pachtsom ook nog eens de lekkerste vis opeisen. Visserskinderen eten meestal droog brood.
Als Gerrit van Straaten zijn jongste zoontje tijdens een storm overboord ziet slaan, weten hij en zijn vrouw Antje het zeker. Hun oudste zoon Pieter moet studeren, hij heeft een ‘gezond verstand’ zo heeft de bovenmeester gezegd. Pieter wordt priester, hij wordt een visser van mensen, net als zijn heilige naamgenoot Sint-Pieter. Maar dan komt hij de student Boukje tegen. De dochter van Otto ten Donselaere, de verpachter van alle water dat je bij helder weer vanuit de kerktoren kunt zien. Hij stinkt naar vis, naar vervuild water uit het Roergebied, zij ruikt naar viooltjes. Maar ze hebben iets in elkaars ogen herkend, iets dat ze niet meer loslaat...
Het water speelt zo’n belangrijke rol, dat De Bewaorsmiense hebben overwogen van Mürrig Waoter een openluchtspektakel te maken. Een jaar hebben ze kunnen bedenken wat dat zou betekenen. Een openwaterspektakel, niet bij de rivier, maar bij ’t Zeeltje in Deest. Uiteindelijk durfden ze de vele risico’s die aan een buitenlocatie kleven niet aan. Dus worden het vier voorstellingen in De Rosmolen en eenzelfde aantal in D’n Bogerd.
Meer informatie
Meer informatie op bewaorsmiense.jimdofree.com. Daar is ook een aanmeldformulier voor acteurs, zangers, sjouwers, bouwers, grimeurs en technici te vinden.
