Dylan Theloosen.
Dylan Theloosen. Foto: Ger Loeffen

Door Ton van Hulst

In de rubriek ‘de Maas & Waler dat ben ik’ maken we kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier? Het resultaat, een inkijkje in het leven van, al dan niet geboren en getogen, Maas en Walers, geïllustreerd met een karakteristiek portret.

Naam:                 Dylan Theloosen
Leeftijd:                 23 jaar
Woonplaats:         Beuningen

Op zijn derde verhuisde hij vanuit Nijmegen naar Beuningen, waar hij met zijn ouders in een rustig straatje woont. Dylan werkt bij McDonald's en heeft al in verschillende filialen diverse taken op zich genomen. Een leuke baan, maar nog veel leuker vindt hij zijn niet-alledaagse vrijetijdsbesteding.

Cosplay

'Ik doe aan cosplay, dat is jezelf verkleden als een bepaald karakter. Dat kan een filmfiguur zijn, of een typetje uit een game, of zelfs een nog levend persoon.' Dylan zag eens als kind de film Pirates of the Caribbean, en werd gelijk geraakt door de filmfiguur Captain Jack Sparrow. 'Ik kan eigenlijk niet eens precies zeggen waarom dat was. De persoon, de kleding, het is een gevoel, ik kan het niet goed uitleggen. Het trok mij gewoon. Ik speelde die rol voor het eerst tijdens een vakantieweek voor de jeugd in Beuningen. Thema van het bouwdorp was ‘piraten’. Van mijn ouders kreeg ik een deel van mijn kostuum, en de rest heb ik er later zelf bijgemaakt. Ik heb bijvoorbeeld meerdere stukjes pruik samengevoegd tot één geheel, en de broek is helemaal van mijn hand. Ik maakte er nog een soort handschoen bij en mijn tante een mooi jasje, en toen werd ik Captain Jack Sparrow.'

Dutch Pirate Crew

Een achternichtje bezocht wel eens een fantasy festival, Elfia, en Dylan ging mee. Bij de kastelen in Haarzuilens en Arcen kwamen gelijkgestemden uit heel het land bijeen voor een gezellig weekend, en allemaal verkleed natuurlijk. 'Dan genieten we van verschillende bands en natuurlijk is er ook een hapje en een drankje en kijken we naar ieders uitmonstering. Nee, er is eigenlijk geen rivaliteit onder de cosplayers; we kijken niet wie de beste of de mooiste is. We vinden het leuk samen op de foto te gaan, en als je eens iemand tegenkomt die hetzelfde karakter uitbeeldt kun je eventueel tips uitwisselen. Ik ervaar die weekenden als het samenkomen van mensen die elkaar graag willen helpen. Natuurlijk wordt er gefeest en gedronken, maar het is allemaal erg beheerst.' Buitenstaanders reageren soms niet-begrijpend, die denken dat het een soort carnaval is, maar kleine kinderen geven vaak de leukste reacties. 'We hebben een groep van ruim twintig mensen uit het hele land die optreedt als de Dutch Pirate Crew. Dan maken we graag mooie fotoshoots op diverse locaties. Het lijkt me geweldig eens in een film mee te spelen, maar voorlopig is dat nog wat te hoog gegrepen, denk ik.'

Wat Dylan drijft in zijn bijzondere hobby is het feit dat hij dan even iemand anders kan zijn. Als hij zich omkleedt wordt hij stukje bij beetje de figuur van Jack Sparrow, vertelt hij. 'Ik leef me volkomen in in die rol en ga dan ook anders bewegen en praten. Ik bén op dat moment gewoon Jack. Vroeger vond ik het in die hoedanigheid wat gemakkelijker op mensen af te stappen. Ik heb Jack Sparrow niet echt nodig, maar ik geloof dat het wel een psychologische ontwikkeling voor mijzelf heeft betekend.'

Kostuum

Zijn kostuum is kostbaar, en ziet er perfect uit. Hij houdt het altijd netjes en schoon. Maar hij heeft nog meer kostuums. 'Ik wissel weleens van rol tijdens een cosplay weekend. Soms verkleed ik me als D’Artagnan, een van de drie musketiers, en af en toe kruip ik in de huid van de jonge Jack Sparrow. Nummer een is natuurlijk Jack Sparrow, en op de tweede plaats komt D’Artagnan; daarvoor heb ik het gehele kostuum helemaal zelf gemaakt.'

Thuiskomen

Maar dan het thuiskomen na een paar dagen iemand anders te zijn geweest. 'Ik moet dan echt wel even bijkomen hoor, en voel altijd weer een zogenaamde "after con dip". Een soort ontwenningsverschijnselen, ja. Het liefst zou ik weer onmiddellijk terug willen in die sfeer. Soms zit er nog wat schmink op mijn gezicht, zwarte oogranden en zo, als ik op maandag op mijn werk verschijn. Maar gewoonlijk is dat geen probleem, de meeste van mijn collega's kennen mijn hobby, ze weten dan wel hoe laat het is.'
Zolang het hem nog trekt gaat hij ermee door, de transformatie van Dylan naar Jack. 'Dit houdt niet op als je wat ouder wordt, er zijn ook cosplayers bij van in de veertig, dat maakt niets uit.'