Minder muskusratten, ook langs de rivieren
REGIO - Het gaat goed met het terugdringen van de muskusrat, ook langs de grote rivieren tussen de Duitse grens en de zee, het werkgebied van Muskusrattenbeheer Rivierenland. Een teken dat de waterschappen op koers zijn om de populatie onder controle te krijgen.
De waterschappen vangen minder muskusratten, omdat er steeds minder zijn. In Nederland waren in 2020 nog maar 47.772 vangsten. Het aantal daalt al jaren, dankzij de inzet en aanpak door de waterschappen. Ook bij Muskusrattenbeheer Rivierenland, dat werkt in vier waterschappen langs de grote rivieren tussen grens en zee, zet de daling door. In dit gebied waren vorig jaar 6.745 vangsten, tegenover 9.711 in 2019. De organisatie zet vooral in op gebieden waar de meeste muskusratten zitten. Dat was afgelopen jaar in het rivierengebied. Een duidelijke daling liet zich zien in de werkgebieden van de waterschappen Vallei en Veluwe, Hollandse Delta en Rivierenland. Alleen bij Waterschap Rijn en IJssel was sprake van een lichte stijging, door de instroom van muskusratten vanuit Duitsland.
Risico voor dijken en natuur
Muskusratten zijn knaagdieren van zo’n anderhalve kilo. Van oorsprong komen ze niet voor in Nederland. Het dier heeft bij ons geen natuurlijke vijanden. Muskusratten en beverratten zijn schadelijk voor de dijken en de biodiversiteit. Ze maken bijvoorbeeld holen en gangen in dijken en ze verstoren natuurlijke leefgebieden. De waterschappen hebben bijna 400 gespecialiseerde muskus- en beverratbestrijders in dienst. Zonder hun inzet zou de populatie snel toenemen.
Slimme vallen en DNA
Dit jaar testen de waterschappen nieuwe technieken. Zo vangen slimme vallen, uitgerust met beeldherkenning, alleen muskus- en beverratten. Dit voorkomt bijvangst van andere dieren. Met environmental DNA-technieken (eDNA) worden DNA-sporen van de dieren in watermonsters gevonden. Dat bepaalt of er muskusratten of beverratten in het gebied zijn, en zo ja, waar ze zich bevinden.
