Ingezonden: Coronagedicht
Door Jan Uitdehaag
Roodkapje en de boze wolf.
Roodkapje nam een laatste slok van het gezonde sapje. “Mag ik binnenkomen Roodkapje?”
De boze wolf had enorme trek, trek in een lekker hapje.
Roodkapje schrok enorm: “Die houdt mij voor het lapje!”
Roodkapje marineerde snel een stuk vlees in een giftig papje.
“Jazeker", zei Roodkapje. “Let wel op het steile trapje.
En, ik lig in bed met een mondkapje.
Ik heb corona, ik wil jou, lieve wolf, niet besmetten, snap je?”
“Dus blijf uit mijn buurt, dit is geen grapje!
Op de tafel ligt voor jou een heerlijk sukade lapje”
De wolf was verrukt, het leek wel een borrelhapje!
Hij sloop naar de tafel en weg was het hapje.
De wolf geloofde Roodkapje, een erg dom eigenschapje.
Hij stortte in elkaar, maakte nog even één klein stapje.
Zo verdween de boze wolf uit het leven van Roodkapje.
Zo verdween ook de wolf uit het Nederlandse landschapje.