Femke Bull.
Femke Bull. Foto: Maik Jansen

Door Ton van Hulst

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.


Naam:                Femke Bull
Leeftijd:                36 jaar
Woonplaats:        Boven-Leeuwen

Op de plaats waar vroeger weilanden waren, ongeveer in de vroegere achtertuin van haar ouders, woont nu Femke. Midden in het dorp, maar in een rustig straatje. De grote open tuin weerspiegelt haar open houding naar het leven. 'Ik speelde hier als kind tussen de koeien en sprong over slootjes, en op deze zelfde plek geniet ik nu, samen met mijn man, van het leven en onze kinderen.'

Voor de klas

'Eigenlijk wilde ik ooit kinderpsychologie studeren, maar ik ging toch naar de hotelschool, omdat mijn ouders beiden in de horeca werkzaam waren. Na jaren in de horeca gewerkt te hebben werd ik gevraagd les te gaan geven op de hotelschool waar ik zelf had gestudeerd. Daarna haalde ik mijn docentbevoegdheid economie. Nu zit ik al dertien jaar in het onderwijs en ben ik jongeren- en studiecoach in mijn eigen praktijk.'
Dat bevalt Femke uitstekend, getuige de warmte en het vuur waarmee ze haar verhaal vertelt. 'Als mentor heb ik er nogal eens moeite mee dat ik de leerlingen niet altijd goed verder kan helpen, vanwege tijdgebrek. Er spelen soms zeer complexe problemen, die je niet altijd zomaar ziet. Als je in gesprek gaat en vraagt hoe het gaat, krijg je vaak te horen: Oh, goed hoor. Maar als je doorvraagt komt er soms heel wat anders boven water. Ik probeer achter de problemen te komen van leerlingen die bijvoorbeeld moe in de schoolbanken zitten. Wist je dat er regelmatig jongeren zijn, ook in onze gemeente, die niets te eten mee naar school krijgen door armoede in het gezin, of doordat de ouders niet naar hen omkijken? Ik wil graag met hen in gesprek, en als we telkens een heel klein stapje kunnen zetten is er al iets gewonnen. Het is vaak al heel wat als ze zich gehoord voelen. Wat ik ook graag doe is het schrijven en bedenken van nieuwe lesmethodes, in samenwerking met uitgevers van schoolboeken. Dit zorgt voor een mooie afwisseling, want ik zou niet alleen maar voor de klas willen staan.'

Gemeenteraad

Sinds maart 2018 zit Femke in de gemeenteraad. 'Dat was wel even wennen hoor, in het begin. Ik moest allerlei procedures onder de knie krijgen, en weten wanneer ik iets kan zeggen. Maar ik vind het superleuk. Nu kan ik ook echt iets doen voor de gemeenschap.' De mensen in het dorp spreken haar regelmatig aan met vragen en/of opmerkingen over bijvoorbeeld de voorzieningen in het dorp. 'Ik schrik wel van de cijfers over hulpverleningsvragen hier in de dorpen. Als ik kijk naar mijn eigen expertise, jongeren, zien we dat ze best gelukkig zijn met het leven in de gemeente. Helaas is er ook veel problematiek.'
Haar werk op school en in haar coachingspraktijk combineert ze prima met haar functie als gemeenteraadslid, waar ze zich vooral bezig houdt met het sociaal domein, in het bijzonder jongeren en onderwijs. Femke vindt het een hele verantwoordelijkheid, maar zeker ook een grote eer om samen belangrijke beslissingen te nemen.

Hobby's

'Vrije tijd? Ik hou van koken voor familie en vrienden, en van klassieke muziek. Sinds enige tijd heb ik zangles, dat heb ik altijd al willen doen. Ik vind het leuk zoveel mogelijk te leren en mij steeds verder te specialiseren, zoals bijvoorbeeld met de opleiding tot jongeren- en studiecoach. Als je iets wilt leren moet je je er wel in vastbijten, want hoe beter je iets gaat begrijpen hoe leuker het wordt. Dat zeg ik ook vaak tegen mijn leerlingen.'

Het gebeurt weleens dat Femke leuke reacties krijgt van oud-leerlingen. Een kaartje met een paar vriendelijke woorden erop, soms nog na lange tijd, of een berichtje via Facebook. Gewoon, om te bedanken voor de goede en interessante lessen en de fijne coaching die ze van haar kregen. 'Dat doet me ontzettend goed, dat begrijp je. Daar doe je het voor.'

Boveneind

'Een sterk punt van Boven-Leeuwen vind ik de eenheid. Die is echt voelbaar in het dorp: mensen helpen elkaar gemakkelijk. Ik merk ook dat niemand wordt buitengesloten, en het is er veilig. Ik geniet ervan te zien dat er in ons dorp zoiets leeft van: we willen er wat van maken, bijvoorbeeld de carnaval of de Survivalrun.'