Door Ton van Hulst
In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.
Naam: Joost Kooijmans
Leeftijd: 37 jaar
Woonplaats: Dreumel
'In het huis waar ik nu woon, net buiten het dorp aan de veldzijde van de Van Heemstraweg, woonden oorspronkelijk mijn opa en oma. Mijn ouders, die in Dreumel zelf woonden, ruilden met oma van huis toen opa overleed. Mijn vader had een gemengd bedrijf: vee en fruit. Later zorgde hij ook voor oma. Helaas stierf hij dertien jaar geleden. Ik ben geen boer, maar vind fruit wel interessant. Als klein menneke vond ik fruit verkopen al prachtig: ik herinner me nog goed dat ik als achtjarige vanuit een zelfgetimmerd houten hutje appels en peren aan de man bracht. Uiteindelijk runde ik samen met mijn moeder een winkeltje; we verkochten daar onder andere zelfgemaakte jam, streekproducten en pruimen uit onze eigen boomgaard.'
Toen zijn moeder ziek werd, zat Joost tot 's avonds laat in het zorgcentrum om bij haar te zijn, totdat zij kortgeleden overleed. De rouwkaarten op een tafeltje in de hal laat hij nog even staan. Joost Kooijmans, een rustige plattelandsjongen, vertelt zijn verhaal, terwijl hij zich afvraagt of hij wel interessant genoeg is voor deze rubriek.
Op z'n durps
Joost woont dan wel net buiten het dorp, maar de mensen weten hem wel te vinden. Tijdens ons gesprek komen klanten binnen. Gewoon, op z'n durps, door de achterdeur. Het gezellige praatje dat ze met hem maken duurt langer, en lijkt haast nog belangrijker te zijn, dan de verkoop. Iedereen kent hem, hij is overal actief. In het bestuur van de Oogstdagen bijvoorbeeld. Helaas bleek hij dat niet te kunnen combineren met zijn werktijden. Wel is hij nu lid van het bestuur van de buurtvereniging, de Hofmargrieten. 'En sinds mijn jonge jaren ben ik bij de drumband, de kleine trom, hoewel ik nu geen spelend lid meer ben. Ik was er niet echt heel goed in, maar ik vond het gewoon leuk. Ik vier graag carnaval en was lid van de carnavalsvereniging. Nu doe ik met 't klupke of de buurtvereniging mee tijdens carnaval.'
Voorjaarsmarkt
Vorig jaar kreeg Joost een idee: hij vatte het plan op een voorjaarsmarkt op te zetten. Het bleek een groot succes te zijn. Toen hij tijdens een ander evenement met iemand sprak over kerstmarkten besloot hij ook hiermee iets te doen.
'Onder andere dankzij de medewerking van de (regionale) kranten was dit een geslaagd experiment. Ik doe dit zelfstandig. Ik zorg ervoor dat er een gevarieerd aantal standhouders is en ik regel entertainment. Ondanks het feit dat er geen sponsors zijn, is het evenement toch gratis toegankelijk; daar ben ik wel trots op. De uitbaters van D'n Hoender waren wel een goede steun, dat moet ik zeggen. Op 24 maart is de tweede editie.'
Grootste hobby
Joost is best tevreden met zijn leven nu; hij voelt zich beslist niet eenzaam. Dat komt ook doordat hij dagelijks veel mensen ziet, op feestjes of Pleinpop bijvoorbeeld, maar ook in het bejaardenhuis. 'Een feestje of een verjaardag vieren met vrienden, familie en bekenden, dat is echt mijn grootste hobby. Ik zorg wel dat ik van de partij ben! Ik ben en blijf gewoon een echte Dreumelnaar. Daarom kom ik ook graag op voor mijn dorp.'
Leefbaarheid Dreumel
'Ik ben blij dat de leefbaarheid in Dreumel op peil blijft', vervolgt hij. 'Ik vind dat er voldoende voorzieningen zijn: alles is er als het om de basisbehoeften gaat. Ik geniet ook van het nieuwe dorpsplein, het ziet er prima en uitnodigend uit, en we kunnen nu gebruik maken van een mooie MFA. Het nieuwe dorpsplein heeft zich echt ontwikkeld tot een hart voor het hele dorp, en we hebben hier regelmatig evenementen. Wat ik wel vind, is dat het openbaar vervoer nogal matig is in Dreumel. Maar er is veel verbeterd; vroeger was het nog veel slechter.'
Zorg
'Wat de zorg betreft: ik heb soms harde discussies gevoerd. Echt, soms was de hulp die je kreeg, en ik spreek uit ervaring, gewoon nul komma nul. Hierin ligt nog een flinke taak voor de gemeente, denk ik. Die had veel meer moeten doen. Gelukkig hebben we de vrijwilligers van Samenredzaamheid Dreumel, en die zijn ook echt wel nodig. Ook in Huize Barbara zijn er goede faciliteiten en doen veel mensen vrijwilligerswerk. Het deed mij en mijn moeder goed. Dank aan de verpleging', besluit hij.