Door Ton van Hulst
In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.
Naam: Hans Vissers
Leeftijd: 69 jaar
Woonplaats: Ewijk
Hans Vissers uit Ewijk werd geboren op de Muntweg in Nijmegen. Zijn vader was schoenmaker in een schoenenfabriek en werkte in Groesbeek. Omdat hij het reizen naar zijn werk beu werd, verhuisde hij naar het dorp, waar ook zijn vader en overgrootvader vandaan kwamen: Groesbeek. Na twee jaar echter werd de vader van Hans overgeplaatst naar de Muntweg. Toen moest hij dus weer reizen…
Spoorwegen
Hans vertelt verder dat hij vanuit Groesbeek in Nijmegen bij de spoorwegen ging werken. Hij klom er stapsgewijs op, na onderaan op de ladder begonnen te zijn. Eerst was hij overwegwachter, maar uiteindelijk kreeg hij, na allerlei tussenfuncties, steeds verantwoordelijker werk. Hij werd tenslotte hoofdconducteur en mocht als BOA ook mensen aanhouden en boetes uitschrijven. 'Ik vond het een leuke baan, maar de functie werd na enige tijd opgeheven omdat het eenvoudigweg te kostbaar werd. Toen ik diabetes kreeg bleek er voor mij geen gepast werk meer te zijn binnen de spoorwegen en moesten ze mij ontslaan. Ik ging met pensioen, daar geniet ik nog iedere dag van. Wat ik zoal doe? Ik reis vrij veel. Ik mag levenslang vrij reizen, en daar maak ik goed gebruik van! Ik ga vrijwel elke zaterdag naar een grotere stad, en maak dan soms ook gebruik van mijn museumjaarkaart. Maar nu heb ik alle grote steden wel zo'n beetje gehad, en richt ik mij meer op de kleinere plaatsen. Dan pik ik een terrasje, terwijl ik naar de mensen kijk, of ik bewonder gebouwen en kuier wat rond, op mijn gemakkie.'
Ewijk
'Toen ik zeventien was meldde ik mij aan bij de scouting. Dat heb ik tot aan mijn vijftigste volgehouden en ik heb ook nog een scoutinggroep opgericht in Nijmegen. Het was echt een leuke tijd, we kwamen overal, ook in het buitenland. Ook volgde ik toen dansles, een hele ervaring. Later verhuisde ik van Groesbeek naar Nijmegen, Lankforst. Het was een wijk met hoogbouw, en de sociale contacten bleken er moeilijk op te bouwen te zijn: mensen kwamen en gingen. Daarna vestigde ik mij in Beuningen, maar ook daar bleek het verloop van bewoners groot te zijn. Sinds 1992 woon ik nu in Ewijk.'
Hans is een rustige man, die nog steeds munten en postzegels verzamelt, maar niet meer zo fanatiek als vroeger. Toen hij ongeveer twee jaar geleden een ruggenmerginfarct kreeg en zijn algehele conditie achteruit ging, kwam hij terecht bij de Hartensoos in Ewijk. 'Daar speel ik biljart, maar ik moest er wel weer helemaal inkomen. Wat ik daar zo heerlijk aan vind is dat je niet hoeft te presteren, het gaat meer om de aardigheid en we hebben een leuk groepje. Elke maandag ga ik naar Nijmegen, naar de markt. O nee, ik hoef niets te kopen of zo, maar gewoon, voor de gezelligheid. Visje happen, kopje koffie, en dan weer met de bus naar huis. Nee, ik verveel me niet, echt niet. Laatst werd ik uitgenodigd bij Omroep Gelderland. Dat was geregeld via Stichting Perspectief. Daar zoeken ze trouwens nog vrijwilligers voor de keuken. Ik kreeg er een heerlijke maaltijd, en genoot van een speciale show met kinderen. Eigenlijk zou ik opgehaald worden, maar wegens grote drukte bij de omroep moest ik toch met de bus. Ik kreeg nog wel een bosje bloemen bij de verontschuldiging. Kijk, daar staan ze.'
Maas en Waal
Hans heeft het gevoel dat de mensen in Maas en Waal vroeger toch meer open stonden voor elkaar. 'O, ja, de amicaliteit is nog steeds aanwezig, hoor', haast hij erbij te zeggen, 'en onder andere daarom wil ik hier helemaal niet weg. Ik heb gelukkig goede contacten met de buren. Soms speel ik rummikub met hen. Er is hier weinig te beleven in de straat. Maar je moet je niet afsluiten, contacten moeten wel uit jezelf komen. Als ik het eerder had geweten was ik lang geleden meteen vanuit Nijmegen hier komen wonen! Helaas is er voor jongeren niets meer in Ewijk, sinds het laatste café is afgebrand. Er zijn wel af en toe initiatieven om iets nieuws op te starten en mensen proberen wel winkeltjes te beginnen, maar daar is ons dorpje gewoon te klein voor. Winkels hebben hier nauwelijks bestaansrecht, iedereen gaat naar de grotere plaatsen. Gelukkig hebben we de Jan Linders nog.'