Kerstkaarten
Kerstkaarten sturen, het was zo'n mooie traditie. Meestal stonden er sneeuwlandschappen op. Vaak met een stal, herders, engelen, een ster of een mollige baby. De kaarten werden verstuurd in prachtige, bijpassende enveloppen, er waren zelfs speciale kerstzegels. Dat was in de tijd dat we in Nederland nog massaal naar de nachtmis met drie heren gingen. We geloofden in stille, heilige nachten en in het verhaal dat de zoon van God als mens op aarde was gekomen. Hij zou de mensheid redden. Hij predikte een geloof van liefde, werd daarom gehaat en vervolgd. Hij stond drie dagen na zijn gruwelijke marteldood op uit het graf en beloofde een nieuwe tijd. Helaas bleken veel van zijn volgers hebzuchtiger en meedogenlozer dan satan zelf.
Met het vervagen van het verhaal van de Heiland, verdween het Wonder van de Kerstnacht. De Gregoriaanse zang, het bij kaarslicht samenzijn met koffie, wittebrood en braadworst. De intense saamhorigheid en de hoop op een betere wereld smolten als zomersneeuw. De mensen waren weer alleen.
De tijd dat postbodes wekenlang sleepten met overvolle postzakken om de miljoenen kaarten op tijd bij de geadresseerden te krijgen, leek voorgoed voorbij. Dat viel mee, de kerstkaarten werden nieuwjaarskaarten. 'Veel heil en zegen' werd 'Een mooi jaar, in goede gezondheid'. De kaarten bleven, maar er kwamen arrensleeën, vliegende herten en dikke mannen in rode pakken op te staan. Mensen werden creatiever en kregen meer middelen ter beschikking. Ze knipten, plakten en fotografeerden er op los om zelfontworpen papieren kaarten te knutselen en te posten.
Totdat internet het mogelijk maakte met één druk op de knop een wenskaart naar het 'hele adressenbestand' te sturen. Het gemak waarmee dat massaal gebeurt, heeft de ziel uit de kerstkaart gehaald.
Een digitale kerstkaart, is een dode kerstkaart.