Door Ton van Hulst
In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.
Naam: Toon van Suilen
Leeftijd: 68 jaar
Woonplaats: Druten
'Ik ben een Hogestraat-mens. Ik ben zo ongeveer onder de kerktoren geboren, waar nu Benno van Altena woont. Toen ik twee jaar oud was verhuisden mijn ouders naar het huis tegenover de vroegere dokter Wasmann. Dat huis verdween. Jammer hoor, want het oude huis zou nu een monument geweest zijn. Nu woon ik nog steeds dicht bij het centrum. Tja. Ik wil hier ook helemaal niet weg, ik ben gewoon vergroeid met Druten.'
Van Suilen werkte eerst zeventien jaar lang bij de gemeente Tiel als archivaris, op het stadhuis. Daarna ging hij naar het polderdistrict Groot Maas en Waal (later Waterschap Rivierenland), en stopte met werken op zijn 61e.
'Ik verveel me nooit. Toen ik nog werkte had ik veel structuur in mijn leven, maar nu heb ik het druk met klussen bij mijn kinderen Rob en Janneke en met oppassen op de kleinkinderen. Ik dacht altijd: als ik met pensioen ga wil ik eerst eens een jaartje niets doen, fietsen en wandelen met mijn vrouw Annelies, en dan zien we wel verder. Maar daar kwam dus helemaal niets van. Ik weet wel waarom: ik wil gewoon graag iets nuttigs verrichten, dat vind ik fantastisch mooi! Ik zing bij twee koren, kerkkoor St. Cecilia en het Molenquintet.'
Kerststal
In deze tijd van het jaar ben ik druk met het bouwen van de kerststal in de Ewaldenkerk. Met een aantal vrijwilligers maken we er ieder jaar weer iets moois van. Onze vrouwen maken de kerststukjes en samen beleven we telkens weer die ontspanning en gezelligheid. We overleggen in september onder andere over het ontwerp. We leggen een paar ideeën naast elkaar en kiezen er een uit. Daags na Sinterklaas starten we met de bouw. Ik zorg voor het papierwerk en de coördinatie, we hebben geen echte leider.'
Toon komt wat stil en rustig over, maar als je doorvraagt kom je er al gauw achter dat hij voor Druten veel betekent. In 1980 nam hij het initiatief tot heroprichting van het 4 mei-comité, waarbij hij twintig jaar betrokken is geweest. 'Ik heb de buurtvereniging opgericht en ben ook actief bij de schoonmaak en verzorging van het kerkhof.'
Druten
Met enige weemoed in zijn blik vertelt hij over de veranderingen die Druten heeft ondergaan in de afgelopen decennia. Hij noemt zichzelf een oude Drutenaar, en vindt het erg jammer dat er zoveel sfeer verloren is gegaan in dit dorp, met name in de Hogestraat, die volgens hem niets liefs meer uitstraalt. 'De kom van Druten was een plaatje, echt waar, met prachtige monumenten. Maar nu vind ik het erg achteruit gegaan. Er staan bijna geen mooie en indrukwekkende gebouwen meer. Het is onlangs wel fraai opgeknapt, maar de oude stijl van vroeger is verdwenen. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar op dit punt is Druten denk ik niet meer te redden…' Hij betreurt het ook dat mensen op straat elkaar niet altijd meer groeten, iets dat vroeger zo vanzelfsprekend was.
Weemoed
Eigenlijk zou hij nog wel eens een boerderijtje ergens buiten het dorp willen hebben, 'maar ja, ik kan Druten niet missen…' Toch heeft zijn geboortedorp nog veel goeds, erkent hij even later. 'Je kunt hier alles kopen wat je nodig hebt, je hoeft niet ver weg. Maar de weemoed die ik voel als ik aan vroeger denk, die weemoed raak ik niet kwijt. Ik wijt het aan een verkeerd beleid, er is erg veel onnodig gesloopt, maar ja, je draait het niet terug. Als ik denk aan de sfeer van de Leste Mert bijvoorbeeld, toen ik als klein jongetje van vier jaar al vroeg op de stoep stond om te kijken naar de wel meer dan 1.100 koeien in de straat, dan vind ik dat daar niets meer van over is. En die hoogbouw, daar aan de dijk. Dat hoort toch niet bij een dorp! Dat past gewoon niet bij de omgeving. En als ik nou tóch bezig ben: de Horst, dat straalt toch niets dorps uit. Gelukkig is de oudbouw van Boldershof gespaard gebleven, maar het scheelde niet veel of ook die was verdwenen.'
Toon hoopt dat Druten zijn echte hart toch nog kan behouden, hoewel dat niet gemakkelijk zal zijn. 'Je merkt wel, ik heb echt een haat-liefdeverhouding met Druten.'