Knooppunten
Nederland wordt steeds meer ontsierd door toeristische wegwijs- en informatieborden. Op de mooiste plaatsen staan de lelijkste gedrochten die fietsers en wandelaars de weg wijzen naar het volgende bordje.
Inmiddels zijn er honderden struin-, fiets- en wandelroutes, aangegeven door tienduizenden bordjes, die het platteland als een fijnmazig netwerk bedekken. Alsof de wandelende en fietsende mens met kaart of smartphone niet zelf zijn of haar weg kan vinden. Alsof het hele land bestaat uit van het pad en de pot gerukte gekken die voorgoed de weg kwijt zijn.
Hoe gezellig is het om er maar wat op los te fietsen. "Kijk Miep, daar is een terras." "Maar rechtsaf staat een mooi kerkje Bertus." "Oké, dan gaan we eerst die kerk bekijken en daarna nemen we een biertje." "Helemaal goed schat."
Dankzij het woud van wegwijs- en informatieborden gaat het nu zo: "Kijk Bertus, we zijn nu bij knooppunt nummer 318 van de Aardappelroute. Die kruist hier met nummer 39 van de Moeke Mooren Memorial en nummer 984 van het Sjef van Elk Tijdpad. Dus we moeten linksaf." "Nee Miep, dan gaan we richting Tiel, rechtdoor dus." "Dan kom je in het Sander Bosbos." "Ja, jij weet het zo goed! Daarom stonden we gisteren bij het al jaren geleden gezonken Keereweerveer." "Weet je wat jij doet! Bekijk het maar! Ik ga naar huis!"
Wegwijs- en informatieborden zijn ontsierend én verwarrend. Ze lijken maar één doel te hebben: dat verhullende hotemetoten ook eens iets kunnen onthullen. Nou, dat doen ze voortaan maar thuis. Mijn voorstel: ga gewoon lekker fietsen, ontdek samen nieuwe plekjes, verdwaal desnoods in de uiterwaarden van Deest, maar geniet.
En plaats een groot bord in uw tuin: Weg met alle borden!