Duurzaam pootjebaden
Laat ik beginnen iedereen die de afgelopen week in Nederland was te feliciteren: Van harte, u heeft het weer overleefd. Ik wist niet dat een mens uit zoveel openingen zweet kon produceren.
In een dappere poging het hoofd koel te houden, nam ik het uiterst toepasselijke besluit te gaan pootjebaden. Gewapend met een zwembroek en een klein flesje water stapte ik in de auto richting de Groene Heuvels. De vorige zin bevat twee fouten. Ten eerste had ik niet met de auto moeten gaan. En ten tweede was een klein flesje water ook onverstandig. Ik leg het uit.
Wie met de fiets komt, mag gratis naar binnen. Automobilisten dienen vijf euro parkeergeld af te tikken. Maar waarom? Alle auto's staan op een onverharde parkeerplek, dus daar kunnen de kosten niet in zitten. Het zal vast bedoeld zijn om autogebruik te ontmoedigen, maar het geeft nieuwe betekenis aan de term 'duurzaam'.
Ik was er al jaren niet geweest, maar De Groene Heuvels doet haar naam niet echt meer echt eer aan. Dat er op dit moment geen sprietje groen op die heuvels te vinden is, kan niemand wat aan doen. Maar werkelijk alles ziet er zo troosteloos uit.
De sanitaire gelegenheden zijn vies of half afgebroken en de beloofde kiosk met frisdrank, ijsjes en snacks ontbreekt. Op Twitter laat de chique klinkende moederorganisatie Leisurelands weten dat de kiosk 'dit seizoen niet verhuurd is'. Dat betekent dus dat je zelf voldoende proviand mee moet nemen, anders wordt badderen survivallen.
Ik heb me maar in het water begeven, voor de vorm geworsteld met al het kroost op de bodem en heb nadat het flesje water op was en uitdroging dreigde het terrein maar weer verlaten.
Maar laat ik positief eindigen: één ding was perfect onderhouden en werkte wel uitstekend: de betaalautomaten bij de uitgang. Die kunnen ze in hun zak steken!