Door Ton van Hulst
In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.
Naam: Dorothé de Luij
- van Gelder
Leeftijd: 62 jaar
Woonplaats: Druten
'Ik ben een echte Leeuwense, en heb tot 1992 ook in Leeuwen gewoond. Ondanks het feit dat ik later in Eindhoven woonde, vanwege het werk van mijn man, bleef ik toch (parttime) in Leeuwen werken. Ik hield daar altijd wel een logeeradres aan, als het reizen soms eens wat moeilijker was, vanwege het weer bijvoorbeeld. Toen mijn man in 2004 overleed ben ik teruggegaan naar mijn geboorteplaats. Mijn huidige man wilde eigenlijk naar een stad, maar nu hebben we een soort tussenvorm gevonden: de 'stad' Druten.'
Leeuwenhart
Dorothé geniet in Druten van een heerlijke plek met ruime tuin, waarin de kippetjes vrolijk rondscharrelen. 'En het is lekker dicht bij Leeuwen', lacht ze, want ze laat wel blijken dat Leeuwen heel diep in haar hart zit. 'Ik heb altijd op de Leeuwenkuil gewerkt, had er alle groepen, maar in groep 1 tot en met 6 werkte ik steeds als vaste leerkracht. Na mijn middelbare school had ik de keuze: de verpleging in of het onderwijs. Maar omdat ik net iets te jong was voor de verpleging kwam ik voor de klas te staan. Daar heb ik nooit één dag spijt van gehad, er was nooit één dag hetzelfde.'
Ze vertelt dat er wel veel veranderingen zijn doorgevoerd in de tijd dat ze in het onderwijs werkzaam was. 'Er kwamen elke keer weer nieuwe methodes, de manier van lesgeven veranderde, je ging bijvoorbeeld meer rekening houden met individuele verschillen tussen de kinderen, en je werkte vaak meer groepsoverstijgend. Als je elk kind individueel wilt begeleiden heb je daar echt niet altijd tijd voor; daarvoor zijn de klassen eenvoudigweg te groot. Ik kwam dus nogal eens handen tekort, en moest me wel eens met spijt realiseren dat ik niet aan ieders behoefte kon voldoen. Ook kwam er een behoorlijke lading aan administratieve rompslomp bij. Ik zat veel in commissies die iets met samenwerking te maken hadden. De Koningsdag organiseren, dat was helemaal mijn ding: heerlijk en feestelijk.'
Hobby's
Tijd om zich te vervelen heeft Dorothé absoluut niet, al was het maar vanwege de acht kleinkinderen van haar man, die verspreid door het land wonen. En haar hobby's kosten ook aardig wat tijd. 'Ik zit in een leesclubje, waarin we literatuur bespreken. Ik hou ook van wandelen, en mijn man en ik willen graag reizen maken, zowel binnen als buiten Europa. Dit jaar gaan we naar China. Ik ervaar het als een voorrecht dat ik zelf de keus heb kunnen maken om te stoppen met werken. Dit gun ik iedereen. Binnenkort komen hier zo'n zeventig collega's afscheid nemen, gezellig! Maar het onderwijs gaat nooit helemaal uit mij weg.'
Maas en Waal
Nu ze niet meer hoeft te werken heeft ze een mooie tussenvorm gevonden: 'Ik hoop nog een halve dag vrijwilligerswerk te mogen doen op school. Dat is natuurlijk een win-winsituatie. Ook ben ik betrokken bij het verpleeghuis, waar ik onder andere vieringen voorbereid, en zit ik in het bestuur van het Bourgondisch fruitwandelen. Bij de Nijmeegse Vierdaagse ben ik vrijwilliger, daar geniet ik van. Het is een organisatie die staat als een huis; de sfeer tijdens de wandeldagen is niet te beschrijven, zo feestelijk.' Ze is lovend over Maas en Waal, en hoopt van harte dat de dorpen en de streek hun eigenheid kunnen bewaren. 'Daarom is het belangrijk dat de dialecten niet verdwijnen. Die geven toch een eigen kleur aan een streek. Maar veel kinderen spreken nu geen dialect meer.' Toen ze nog in Eindhoven woonde merkte ze dat Maas en Waal daar grotendeels onbekend was, en dat men het vaak met de Betuwe verwarde. 'Ik vind het belangrijk dat de dorpskernen behouden blijven, en niet anoniem opgaan in het grotere geheel. Maar je ziet ook wel dat mensen daar aan werken, via dorpsraden, buurtverenigingen, et cetera. Dat samenwerken geeft houvast en ondersteunt ook je eigen identiteit als dorp of buurt. Toen ik vanuit Leeuwen naar Druten verhuisde kreeg ik wel eens te horen, 'ga je naar de kwartjesheren?', maar de mentaliteit hier in Druten is eigenlijk niet veel anders dan die in Leeuwen. Het is hier net zo gemoedelijk en gezellig. Druten heeft wel meer mogelijkheden op cultureel gebied: er is bijvoorbeeld meer horeca en theater', besluit Dorothé.