Door Ton van Hulst
In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.
Naam: Yvonne Koolhout
Leeftijd: 47 jaar
Woonplaats: Dreumel
Levenslust, enthousiasme, maar ook bescheidenheid kenmerken Yvonne Koolhout, die in Beneden-Leeuwen het levenslicht zag. 'Wij woonden in de Wielstraat, en ik kon elke dag heerlijk rondom de Wiel gaan spelen. Ik had er een onbezorgde jeugd, waarin ik ook verschillende dieren kon houden. Ik was altijd aan de Waal en bij de dijk te vinden. Met de kinderen uit de buurt bouwden we hutten en beleefden we de natuur zoals dat vroeger nog kon. Nu ik in Dreumel woon heb ik nog steeds een grote passie voor alles wat natuur is. Ik heb een leenpaard, waarop ik regelmatig rij, en ik wandel met mijn hond in de uiterwaarden. Kijk, dit is Maurice', lacht ze, terwijl ze haar kleine vrolijke hond aanhaalt.
Kanjers van zoons
'Met mijn jeugdliefde Harold - we kennen elkaar al sinds we beiden zestien waren - heb ik twee kanjers van zoons van dertien en zestien. Ze zitten graag aan het water om te vissen. Een paar jaar geleden, op vakantie in Engeland, waar we een zestien meter lange longboat hadden gehuurd op de rivier de Avon, hadden Dax en Ties natuurlijk alleen aandacht voor hun hengels, dus moesten Harold en ik steeds de sluisjes bedienen.' Ze haalt er een kleurrijk foto-album bij dat het genot van die vakantie duidelijk weergeeft, en wijst verschillende leuke foto's aan.
De Eigen Wijze
'We gaan ook graag met het hele gezin naar allerlei andere landen, bijvoorbeeld naar Griekenland. Daar kun je zo heerlijk eten! Maar ook hier in ons dorpje Dreumel hebben we het bijzonder naar onze zin. We hebben zeventien jaar lang onze winkel 'De Eigen Wijze' gehad, maar twee jaar geleden zijn we er bewust mee opgehouden. Het werd tijd voor een andere stap in ons leven. Wel horen we nog wekelijks dat mensen onze winkel missen. 'Jammer dat je gestopt bent', zeggen ze dan. Dat brengt me weleens aan het twijfelen, maar toch denk ik dat het een goede keuze is geweest. Nu werk ik in deeltijd bij een bedrijf dat aluminium importeert, en waar ik de facturatie doe.'
Vrije tijd
De hobby's van Yvonne brengen haar, hoe kan het ook anders, steeds weer in de natuur, want die boeit haar iedere dag opnieuw. Als ze over de uitgestrekte stille Waalstranden wandelt vindt ze altijd wel wat fraai gevormd drijfhout, waarvan ze thuis kunstige objecten maakt. Soms abstract, soms wordt het een lamp of misschien een bijzondere boekensteun. Ook verwerkt ze er weleens steentjes in. 'Ik heb die kunstwerkjes ook in mijn winkel verkocht, maar exposeren, dat durf ik geloof ik niet zo goed. Ik twijfel gewoon een beetje... Maar wat ik ook heerlijk vind,' vervolgt ze snel, 'is yoga. Ik doe dat nu al acht of negen jaar. Hier in Dreumel zijn maar liefst twee yogastudio's, en ik kan het echt iedereen aanraden. Sterker nog: het zou verplicht moeten zijn. Het is zo verschrikkelijk goed voor je hoofd en je lichaam; het houdt je in balans.'
Limericks
Ze vertelt dat ze een aantal jaren geleden drie kinderboeken heeft geschreven. Geen verhaaltjes, maar kleine boekjes met vrolijke, aansprekende tekeningen, waarin kinderen wordt geleerd niet meer bang te zijn voor enge dromen of een loszittend tandje, of waarin ze leren van het duimen af te komen of zindelijk te worden. In de prachtig uitgevoerde, handgemaakte en aantrekkelijk ogende boekjes zitten twee veren van de vogel Dati, die de kinderen helpen alle problemen op te lossen. Ook hier speelt bescheidenheid haar parten. 'Uitgeven, tja... ik weet niet of ik dat wel durf.' Het zijn geen boeken voor volwassenen, ze bevatten limericks gericht op de kinderen zelf.
Vonkerplas
Yvonne vertelt verder, over Dreumel. 'We hebben in het dorp een vriendenclub, en nu is er vanuit die club enige tijd geleden een comité opgericht, een soort burgercollectief zeg maar. Want wat is er aan de hand? In onze directe omgeving blijkt zomaar giftige grond uit het buitenland gestort te worden. Er wordt in het kader van natuurverbetering een mooi verhaal aan de Dreumelse burgers voorgeschoteld. Echter, in werkelijkheid worden deze plannen misbruikt om vervuilde grond in de Vonkerplas te storten. Het collectief maakt zich hierover serieus zorgen en probeert daarom de mensen te laten zien hoe de vork werkelijk aan de steel zit', besluit Yvonne.