Door Ton van Hulst
In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.
Naam: Esther Go
Leeftijd: 47 jaar
Woonplaats: Beuningen
Esther is een ware wereldburger, een Maas en Waalse globetrotter. Haar Nederlandse moeder ontmoette haar vader uit Jakarta in Arnhem, en Esther werd geboren in Duitsland. Toen ze twee jaar oud was verhuisde het gezin. Ze waren bijna in Tiel terechtgekomen, maar het werd uiteindelijk Druten.
Ze spreekt over haar Drutense roots: 'Mijn scholen 't Geerke, het Koekoeksnest, Pax Christi... ik krijg er nog altijd bijzondere gevoelens bij als ik daar in de buurt kom. Maar rond mijn achttiende wilde ik toch weg uit Druten, ik kon haast niet wachten, wilde meer van de wereld zien. Je moet begrijpen, bij ons thuis gingen we eigenlijk nooit op vakantie. Ik begon een studie aan de Hogeschool voor Toerisme in Breda en woonde daar op kamers. Toen mijn Chinese oma mij vroeg om voor een vakantie mee naar Jakarta te gaan stond ik meteen klaar. Mijn sterke reislust heb ik duidelijk van mijn oma. Ik heb in Suriname stage gelopen, en woonde en werkte anderhalf jaar in Los Angeles (USA). Maar mijn Drutense vriendinnen ben ik nooit vergeten, we hebben altijd contact gehouden.'
Reisbloed
Na haar tijd in Los Angeles werd Esther in Gouda intercedent bij uitzendbureau Randstad. Daar ontmoette ze haar man Dennis. 'Na een poosje begon het reisbloed echter weer te koken, en wat denk je: we zegden beiden onze baan op en reisden met de rugzak door Zuidoost-Azië. Na die mooie periode vervolgden we ons leven in Amsterdam, waar onze twee zoons werden geboren, en toen lonkte af en toe weer het platteland. Door ons verblijf in Amsterdam en andere wereldsteden konden we het verschil goed zien.'
Esther geniet zichtbaar ('Kijk, kijk') van een forse, helder witte zwaan, die, badend in fel zonlicht en met beheerste, krachtige vleugelslagen, opstijgt van het brede water achter haar huis, waarvan het balkon een deel lijkt van een luxe appartement in een wereldstad. Maar we zijn gewoon in Beuningen. 'We vonden het altijd zo mooi groen als we de tolbrug overkwamen vanuit het westen. Op een bepaald moment zagen we dit huis te koop staan, en ja hoor, korte tijd later zegden we opnieuw onze banen op en woonden we in Beuningen; na twintig jaar weer terug in het Land van Maas en Waal. Ja echt, soms moet je gewoon iets op je gevoel doen.'
Verbondenheid
Ik ben hier begonnen als gezinsbegeleider en mindfulnesstrainer; sinds drie jaar heb ik mijn eigen praktijk. Door mijn contract met de gemeente West Maas en Waal kom ik nu in al die dorpen. Heerlijk, gewoon door de achterdeur naar binnen wandelen.' Ze vertelt enthousiast dat ze een sterke verbondenheid voelt met de mensen hier, een onzichtbaar lijntje noemt ze het. 'Ik denk dat je het mooie pas ziet als je ergens weggaat. Denk aan de stranden, de uiterwaarden, het vee in de weilanden... Wij hebben gedaan wat ons hart ons ingaf, daarin moet je je niet laten tegenhouden door bijvoorbeeld vaste patronen in je leven, of door gewoontes, die eigenlijk alleen maar belemmerend werken en in feite een schijnveiligheid bieden.'
Esther heeft duidelijk keuzes gemaakt in haar leven, en wil mensen stimuleren dat ook te doen, door hun eigen gevoel te kennen en te volgen. Ze vertelt over haar oudste zoon, die nu gelukkig is een kind te zijn dat opgroeide in Maas en Waal. 'We willen hier graag blijven wonen. Misschien zijn de mensen wat meer teruggetrokken dan in een stad als Amsterdam, wat meer op zichzelf, maar ik ben blij dat ik die twee kanten heb gezien en meegemaakt: de stad en het dorp. Het zijn verschillende ervaringen, en van beide kun je leren. Je kunt hier in ieder geval wel zijn wie je bent, dat vind ik erg belangrijk.'
Filosofie
Met haar gezin maakt ze nog regelmatig verre reizen, onder andere om haar kinderen zodanig op te voeden dat ze zien en ervaren wat de wereld biedt. 'Als ouder wil ik mijn kinderen steunen, en open zijn. Door te reizen kan ik ze ook bewust maken van wat ze hier hebben, anders zien ze het misschien niet eens. Volgens mij herken je de waarde van iets pas als je het andere ook kent. Dat sluit ook aan bij de filosofie achter mijn werk: wat heb je nodig als mens?'