Smaak papillen
Als ze met haar hoofd op mijn schouder slaapt en haar adem zacht over mijn hart strijkt, dat zou ik antwoorden op de vraag wat geluk is.
Geluk is niet alleen het ontbreken van ongeluk, het heeft meer nodig. Maar wat? Geluk wordt verstrooid in momenten van intens welbehagen. Een tinteling in de ziel die er plotseling is en even plotseling weer verdwijnt. Wij Nederlanders zijn een van de gelukkigste volken op aarde. Het bewijs daarvan wordt geleverd op mooie zomerse dagen. Dan krijgt ons collectief geluk vorm op terrassen en pleinen.
Afgelopen weekend zat ik met mijn vriendin op een terras in een stad waar geluk zich thuis voelt. Mooie gebouwen, monumentale bomen, een plein vol bloeiende planten en vriendelijke mensen. De ober bijvoorbeeld die ons witbier bracht. Het was een vrolijke jongeman met een vlotte babbel. Later die dag streken we neer in een restaurant. Daar werden we bediend door een baardige man die joviale dienstbaarheid verwarde met in clichés gedrenkte meligheid. Op de vraag of we iets mochten vragen klonk uit de baard: "U mag mij alles vragen behalve mijn pincode."
En of hij een mandje brood mocht brengen om 'de smaakpapillen alvast te activeren'. Dat mocht, we zijn nu eenmaal bourgondische en beleefde mensen, mijn vriendin en ik. Hij kwam erg vaak langs ons tafeltje om te vragen of hij nog 'iets verfrissends' in mocht schenken en 'of alles naar wens was'. Aan belendende tafels hoorden we de pincode en de smaakpapillen regelmatig langskomen.
Het eten was uitstekend. We gaven de melige baard een flinke fooi.
"Om de smaakpapillen alvast te activeren", kon ik niet nalaten te zeggen. Wandelend over de dijk streek de zomerwind verkoelend langs onze harten. Onze zielen tintelden.