Luister naar je eigen lijf en gevoel
ALTFORST - Het relaas van Thea Smits uit Altforst is aangrijpend en opbeurend tegelijk. In een voorzichtig maar aangenaam voorjaarszonnetje zit ze in de glazen serre, in de rust van haar fraaie tuin. Maar die rust heeft ze lang niet meer gekend.
Door Ton van Hulst
'In 2008 werd er bij mij borstkanker geconstateerd. Gelukkig waren de vooruitzichten aanvankelijk goed, volgens de artsen. Maar later kreeg ik te horen dat er uitzaaiingen bleken te zijn in mijn lever, en dat betekent vaak einde verhaal. Toen begon er een vreselijke periode van onderzoeken en behandelingen, iedere week weer opnieuw. Ik had geen echt leven meer, ik werd geleefd. De chemotherapie sloeg niet aan en het zag er somber voor mij uit.'
Ze pauzeert eventjes voordat ze haar verhaal vervolgt. Haar man Jos kijkt haar aan, met een ondersteunende blik, en vertelt dat Thea het gevoel had dat er toch iets niet klopte. 'Ze besloot toen zelf het heft in handen te nemen, en vroeg specialisten, onder andere in het buitenland, om een second opinion, en daarna zelfs nóg een keer. En wat bleek: de diagnose was onjuist, zelfs na acht of negen keer een leverpunctie!'
Thea kreeg weer hoop, en startte opnieuw met haar leven. 'Waar ik eerst niet meer iets kon plannen in mijn leven – zou het nog wel zin hebben een nieuw paard te kopen, bijvoorbeeld – keerde alles zich plotseling om: ik mocht weer gaan leven! De paardensport is alles voor mij. Ik jureerde al, maar wilde graag de opleiding doen om ook te kunnen jureren op het hoogste amateurniveau. Daarvoor moest ik wel eerst zelf de betreffende klasse kunnen rijden. Daar is een lange training voor nodig geweest, ik moest alles weer opnieuw oppakken om het vereiste niveau te kunnen halen en de opleiding te volgen. Maar nu hèb ik het! Kort geleden ontving ik het zo belangrijke papiertje.'
Voor Thea geldt dat 'papiertje' misschien tevens als een diploma waarop staat:
Geslaagd voor: geloven in jezelf.
Geslaagd voor: doorzetten.
Geslaagd voor: zelf denken en doorvragen.
Thea vond dat haar case in de publiciteit moest, omdat er soms wel eens iets niet helemaal goed gaat met diagnoses. Op haar initiatief zijn inmiddels in medische vaktijdschriften publicaties verschenen, die anderen mogelijk kunnen behoeden voor wat zij heeft meegemaakt. Ze herhaalt het keer op keer: 'Luister naar je eigen lijf, naar je eigen gevoel, want zolang er twijfel is, is er ook hoop. Ga niet zitten treuren. Zoek een doel of passie en onderneem actie.' Thea heeft haar doel nu bereikt, maar de passie blijft. Ze gaat een nieuwe lente tegemoet, verder levend en genietend van haar paard, dat dit mede mogelijk heeft gemaakt.