Door Ton van Hulst
In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.
Naam: Loesjean van Krieken
Leeftijd: 58 jaar
Woonplaats: Heerewaarden
Als geboren en getogen Heerewaardense kent bakkersdochter Loesjean eigenlijk iedereen in het stille Heerewaarden, in het uiterste westen van het Land van Maas en Waal. 'Alleen misschien de nieuwkomers niet, de import, maar verder ken ik ze alle pakweg 1.350. Ik heb hier dan ook altijd gewoond. Als bakkerskind kwam ik bij iedereen aan huis om brood te bezorgen. Inmiddels ben ik 37 jaar getrouwd, en heb een zoon van 26 die in Den Bosch studeert.'
Loesjean begint meteen over het toneel, haar grote passie. 'Ik doe dat al heel lang; laatst werd ik nog gehuldigd vanwege mijn 40-jarig lidmaatschap. Helaas is de toneelclub nu ter ziele. Maar ik kon het spelen eenvoudigweg niet laten, dus heb ik een nieuwe toneelvereniging opgericht in Rossum. Ik doe daar de regie, de decors (samen met mijn man), zorg voor de boekjes en de verlichting, kortom, eigenlijk alles wat nodig is. In het bestuur, waarvan ik ook deel uitmaak, zeiden ze: 'We bestaan nu tien jaar, je moet ter gelegenheid daarvan zelf maar weer eens meespelen.' En dat doe ik dus ook. Ik zet wel altijd een pruik op als ik een rol heb, want dan kan ik gemakkelijker iemand anders spelen. Maar carnaval doet mij weer niets. Ik wil liever serieus bezig zijn met het vermaken van mensen. Je zou het zo kunnen zeggen: toneel is serieus gek doen, en bij carnaval ervaar ik dat toch anders. Het toneelspelen is mij met de paplepel ingegeven; via een tante kwam ik ermee in aanraking, maar ik moest toen wel eerst zestien zijn voordat ik me als lid mocht aanmelden.'
Queen Victoria
De Heerewaardense zet alleen kluchten op de planken omdat ze vindt dat het publiek vooral moet kunnen lachen. Maar ze haast zich te verklaren dat een klucht spelen best moeilijk is: wat je neerzet moet begrijpelijk zijn en de mensen aanspreken. En zeker ook overtuigend overkomen. 'In december doe ik altijd mee met het Dickens Festijn in Druten. Wie ik dan ben? Queen Victoria! Compleet met kroontje, sluier en andere koninklijke attributen. Ik wil helemaal in stijl gaan, en zorg ervoor dat alles klopt. Natuurlijk volg ik de tv-serie over die beroemde koningin. We gaan ook wel met leden van de toneelclub naar die bijzondere dag. Dan speelt iemand bijvoorbeeld Charles Dickens, en letten we bij het uitdossen van zo'n figuur goed op details. Zo hebben we voor hem een grote ouderwetse schrijverskist aangeschaft. Je wilt trouwens niet weten wat hier allemaal aan rekwisieten op zolder staat. We nemen onze 'act' ook mee naar Drunen, waar een vergelijkbaar evenement plaatsvindt. Mijn rol als Victoria is geheel anders dan mijn rol in een toneelstuk. Als koningin ben ik zeer serieus. Misschien ben ik wel ijdel, of heb ik af en toe graag aandacht', lacht ze.
Facebook-pagina
Loesjean heeft een Facebook-pagina over Heerewaarden opgezet, die ze ook beheert: Heerewaarden, dorp tussen Maas en Waal. Daar zijn onder andere nieuwtjes te vinden over de Heerewaardense verenigingen. Ook kan men er oude foto's aantreffen, en zaken die anderszins belangrijk zijn voor het dorp. Maar reclames worden niet geplaatst.
'Wat ik erg leuk vind: de ongeveer zes A4-tjes lange lijst met scheldnamen, of misschien kun je beter zeggen: bijnamen. Nee, ze worden niet te pas en te onpas gebruikt, hoor. Het is meer zo in de trant van: d'n dieje van d'n dieje.' Loesjean betreurt het dat er in haar dorp helemaal geen winkels meer over zijn en bijna geen verenigingen. 'Nog wel een voetbalclub, maar geen muziekvereniging meer en ook geen toneelclub. Jammer, want ik ben een echt verenigingsmens. Zo'n 50 jaar geleden had je hier nog wel dertig winkels. Nu gaat iedereen met de auto naar de supermarkten in Dreumel, Rossum of Beneden-Leeuwen. De leefbaarheid in Heerewaarden vind ik nog goed, maar je hebt beslist een auto nodig als je hier wilt wonen, anders ben je echt van anderen afhankelijk. In mijn werk als broodbezorgster kom ik bij heel veel mensen, en ik vervul daarmee ook regelmatig een sociale functie. Soms vragen oude mensen me of ik even de container aan de straat wil zetten of een potje open wil draaien. Dat soort dingen. Wanneer mensen die hier komen wonen er voor openstaan kunnen ze gauw opgenomen worden in deze gemeenschap', besluit ze.