Mooie strandjes?
De zomer loopt ten einde en vele recreanten hebben genoten van de prachtige natuur in onze uiterwaarden en de strandjes langs de Waal. Een mooie wandeling, een fietstocht of gezellig barbecueën of zonnebaden langs het water. Wat jammer alleen dat er zoveel sporen van deze activiteiten worden nagelaten.
Ik heb 'gelukkig' niet zo'n goede neus als Saar, maar wel een paar goed werkende ogen, die me het verhaal van recreatie in onze mooie uiterwaarden vertellen. Of eigenlijk 'het verhaal van sommige recreanten'.
Luiers, plastic borden, vorken, flesjes, blikjes, barbecues, stoeltjes, afvalzakken, papier, tissues met stront, kleding, speelgoed en wat al niet meer. Achtergelaten als dank voor het verblijf. Meegenomen om te gebruiken, te nuttigen of plezier van te hebben.
En ondanks dat er bij elke uitgang een afvalbak staat, is het toch veel makkelijker om alles wat je niet meer nodig hebt lekker te laten liggen. Hoogwater of de gemeente ruimt het wel op. Dat dieren of mensen in een stuk glas lopen? Moeten ze maar uitkijken, toch? Egoïsme viert hoogtij bij sommige recreanten.
Gemeente, Staatsbosbeheer, Rijkswaterstaat en vrijwilligers nemen hun verantwoordelijkheid en ruimen veel rotzooi op. Dat betalen we uiteindelijk ook met z'n allen.
Tijdens het struinen met Saar probeer ik soms hoever ik kan lopen zonder een spoor van mensen te vinden. Langs wegen en paden kom je vaak niet verder dan twintig meter.
Buiten de gebaande paden haal je krap 200 meter, voordat je weer een flesje, papiertje, blikje of iets dergelijks tegenkomt. Als je hier goed over nadenkt is het toch belachelijk dat het voor ons ras niet mogelijk blijkt om onze leefomgeving schoon te houden.
Ik hoop dat jullie zelf eens de proef op de som gaan nemen: hoe ver je kunt wandelen zonder een spoor van afval te zien. Afval van onze soortgenoten… Ik weet zeker dat u zult schrikken.
En dan eigenaren van honden een bekeuring geven als de hond ergens zijn behoefte doet... Kijk naar je eigen ras en beboet je eigen ras. Binnen de bebouwde kom prima, maar buiten de bebouwde kom weiger ik toch echt om het op te ruimen.
Tenminste, als Saar haar behoefte in de berm doet. Met je plastic zakjes… pfff… Plastic zakjes met een drol, die je dan ook weer in de natuur, in sloten en langs wegen vindt. Kijk maar eens goed om u heen.
Saar wil nog wel degene bedanken die een halve frikandel achtergelaten heeft op het strandje langs het Grindgat.
Zelf was ik daar minder blij mee.