Vrij Walgelijk Werk
'Vrijwilligers zijn het cement van de lokale samenleving' en 'vrijwilligers zijn de oren en ogen van een wijk'. Deze prachtige, gloeiende teksten zijn opgetekend uit de mond van bestuurders uit de regio. Helaas is de werkelijkheid in West Maas en Waal totaal anders, zo bleek deze week weer eens.
Nederland kent al een paar jaar de 'Meer Dan Handen prijzen', bedoeld om zowel landelijke als lokale vrijwilligersprojecten te steunen. Ook kunnen vrijwilligers zo'n prijs op persoonlijke titel winnen. Al met al een uitstekend initiatief en een prima pluim voor mensen die sowieso waardering verdienen voor het vele, vaak zware werk dat ze doen.
Dit jaar heeft de Meer Dan Handen-organisatie iets veranderd aan de regels. Waar je eerst zelf verenigingen of personen kon aandragen, verloopt het nominatieproces vanaf heden uitsluitend via de gemeente. Immers, zo meent de organisatie, zij hebben vaak een goed overzicht wie zo'n nominatie echt verdient.
'Niks aan de hand', dacht een inwoner van West Maas en Waal. Dus hij vroeg geheel vrijwillig en volgens de regels aan de gemeente of ze een bepaalde organisatie wilde nomineren waarvan hij dacht dat die een prijsje verdiende.
Ga even recht zitten, zet alles wat vloeibaar is uit de buurt en lees hier het antwoord dat de betreffende bewoner van een ambtenaar kreeg: 'Het waarderen van vrijwilligers en mantelzorgers is geen onderdeel van ons beleid. Daarom doen wij als gemeente niet mee aan de Meer Handen Vrijwilligersprijzen.'
En voor de helderheid: jazeker, ik citeer letterlijk het antwoord wat deze gemeenteambtenaar stuurde. De naam van de persoon is bij mij bekend, maar uit het fatsoen dat de beste man of vrouw zelf niet heeft, houd ik die voor mezelf.
Dat de ambtenaar in kwestie een stevige reprimande verdiend moge duidelijk zijn. Een taakstraf zelfs: minstens 120 uur vrijwilligerswerk. Maar welke club is zo liefdadig om zo iemand te nemen?