Voorvaderen
Zijn wij verantwoordelijk voor de daden van onze voorvaderen?
Steeds vaker worden misdaden uit het verleden langs de maatlat van nu gelegd. Dat levert verwrongen situaties op.
Standbeelden moeten weg en straatnamen veranderd. Niets mag lijken op een eerbetoon aan 'foute' doden. Nabestaanden van slachtoffers van machtsmisbruik willen genoegdoening, tot in de zevende generatie.
Dan is er nog heel wat te wreken in de wereld. Welvaart rust bijna altijd op uitbuiting. In mijn dorp waren het anderhalve eeuw geleden de eigenaren van werven, steenfabrieken en herenboerderijen die mijn voorvaderen als vee behandelden. Zes dagen per week moesten ze hard werken voor een paar rotcenten, als ze protesteerden stonden ze op straat.
De rijken werden alsmaar rijker, de armen bleven arm. Ook doordat God het zo wilde, tenminste dat zei de pastoor. De ergste nood lenigen, dat was de verheven taak van geestelijkheid en verveelde rijke dames.
Misdaden zijn gevangen in hun tijd, die kun je niet zo maar naar het heden verplaatsen. Standbeelden zijn versteende uitingen van persoonsverheerlijking, in brons gegoten narcisme. Maar ze zijn ook deel van onze geschiedenis, ze vertellen langs welke grillige, moeizame weg we het Nederland van Nu zijn geworden.
We moeten aan onze kinderen uitleggen wat de naamgever van een straat of standbeeld op zijn geweten heeft, waarom hij dat deed, niet het verleden wissen.
Wij zijn niet verantwoordelijk voor de daden van onze voorvaderen. Erfzonde bestaat niet. Een kind wordt onschuldig geboren, wat de vader/moeder ook op zijn/haar geweten heeft.