Door Elly Hagen
In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.
Naam: Harry Levelink
Leeftijd: 65 jaar
Woonplaats: Deest
Harry Levelink werd in Nieuw Schoonebeek in Drenthe geboren en woonde later in de Noordoostpolder en Heino. Nadat hij in 1974 de pabo afrondde, kwam de atlas op tafel. Zijn broer woonde in Nijmegen en Harry wilde ook wel naar dat deel van Nederland. Hij had de voorkeur voor een dorp, en vond een baan in Deest. Hij was veertig jaar onderwijzer, en daarna nog drie jaar vrijwilliger, op basisschool 't Klòsterhûfke.
Voor de klas
Harry stond voornamelijk voor de zesde klas, of zoals het nu heet, groep acht. 'Leerlingen worden op die leeftijd al mondiger en moeten schoolkeuzes maken. Ik vond het prettig om dat op een goede manier te sturen', vertelt hij. 'Toen ik begon hadden we dertien klassen, ten opzichte van vijf nu. Ik ken nog de enkele klassen met 36 kinderen in één lokaal, en de jaren dat het aantal leerlingen drastisch terugliep. Beide situaties zijn niet ideaal. In te grote klassen kun je geen individuele aandacht geven en te kleine klassen gaan ten koste van de kwaliteit. Recente nieuwbouw in Deest geeft me de hoop dat het aantal leerlingen weer aantrekt en de school voor het dorp bewaard blijft.'
Alle ontwikkelingen brachten met zich mee dat het onderwijs meer en meer op een papierwinkel ging lijken. 'Daar ben ik helemaal op afgeknapt, want dat werd belangrijker dan de kinderen zelf. Als vrijwilliger was ik er weer voor de kinderen. Ik hielp ze met lees- en rekenmoeilijkheden of ik bracht leerlingen, die door de stof heen waren, grondbeginselen van Latijn bij. Op het Pax Christi College heb ik zelf een ouderencursus Latijn en Grieks gevolgd. Samen met mijn dochter hebben we bij dezelfde man nog een vervolg gedaan. Gewoon voor de fun, maar ik heb het goed kunnen gebruiken bij de kinderen.'
Boeiend dorp
In 1974 wilde Harry mensen ontmoeten in Deest en werd vrijwilliger voor de kerk. 'Ik leerde daarbij Ans Driessen kennen. Het klikte en we zijn getrouwd. We kregen twee dochters, Karlijn en Marit. Ik ben vijfentwintig jaar vicevoorzitter geweest en nog steeds actief in de parochie als voorganger bij avondwakes. Ander vrijwilligerswerk deed ik bij het toneel als speler en bestuurslid. Ik was actief bij SCD, ik heb in het bestuur van de bibliotheek in Druten gezeten en ik was jarenlang betrokken bij de Toeristische Markt. Ik vind Deest een bloeiend dorp. Mensen willen zich inzetten, de verbondenheid is groot en men voelt zich verantwoordelijk voor elkaar. Dat komt zeker ook tot uiting in het verenigingsleven.'
Hospice
Sinds 2013 is Harry twee dagen per week vrijwillig coördinator bij hospice het Bijna Thuis Huis in Druten. 'Daarmee kwam ik in contact via Pater Heuft. Hij vroeg voor een jubileum een gift voor het hospice en haalde maar liefst 9.000 euro op. Coördinator Lucia Pouwels kwam de cheque in ontvangst nemen, en een gesprekje met haar wekte mijn belangstelling voor het hospice. Daarnaast ben ik voorzitter van de Vrijwillige Palliatieve Thuiszorg (VPTZ), een organisatie die vergelijkbare diensten als het hospice levert, maar dan bij mensen thuis. Omdat er veel raakvlakken zijn tussen het hospice en de VPTZ vind ik het wenselijk dat zij op termijn samengaan.'
Geschiedenis
De Deestenaar heeft veel belangstelling voor de geschiedenis van zijn woonplaats: 'Ik schrijf elke twee maanden een verhaal in het Deester Nieuws', vertelt hij enthousiast. 'Ik ga daarvoor de archieven in van de parochie, maak gebruik van de boeken van Johan van Os en praat met mensen. Momenteel ben ik bezig met een serie verhaaltjes over pastoor Van Zutphen, die zich erg ingezet heeft tegen het drankmisbruik. Vroeger waren er in Deest negen kroegen en die hadden allemaal hun eigen klanten. Het was vaak de armoede die mensen tot het nuttigen van een borreltje dreef.'
Hoewel Harry hem niet heeft gekend, gaat hij net als zijn schoonvader deed 'ekkes kijke wat het water doet'. 'Ik geniet van de Waal en ik vind het prachtig om door de uiterwaarden te wandelen. Als je goed kijkt is de rivier namelijk elke dag anders, en verandert met de seizoenen. Ik vind het leven langs de rivier bijzonder. De evacuatie van 1995 hakte er in, dan word je je ervan bewust welke rol zo'n rivier speelt. Ik ben benieuwd wat het gaat worden met de nevengeul. Ik denk dat we er een geweldig stuk natuur bij krijgen.'