Door Elly Hagen
In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal. Deze week: Loïs Lentz (20) uit Ewijk.
Naam: Loïs Lentz
Leeftijd: 20 jaar
Woonplaats: Ewijk
De in Ewijk geboren, Loïs Lentz heeft een levendige en tomeloze fantasie. Inhoud uit de verkleedmand, die bij haar ouderlijk huis in de huiskamer stond, riepen, als kind al, beelden bij haar op van goed en kwaad of van duister en prinsessen. Deze twee werelden kwamen weer samen in door haarzelf bedachte personages.
Op haar twaalfde begon ze, ondanks haar dyslexie, voor het eerst deze hersenspinsels op papier te zetten. Begin dit jaar kwam haar debuutroman, 'Tussen Licht en Duisternis,' uit. Hiermee bewijst Loïs, dat je je niet hoeft laten beperken als je iets graag wilt. De grootste schrijvers zijn dyslectisch.
Uiterwaarden
Loïs is de oudste in een gezin van drie kinderen. 'We zijn allemaal in Ewijk naar de basisschool gegaan. Ik heb goede herinneringen aan deze periode en ik heb hier in de buurt als kind vrij kunnen spelen. Klasgenootjes woonden bij de uiterwaarden en daar kwam ik graag. Ondanks dat we naar verschillende middelbare scholen gingen, hield ik met Ewijkse vrienden contact, doordat we dezelfde sport beoefenden. Ik heb nu drie uur reistijd voor mijn studie en hierdoor heb ik mijn sportactiviteiten op een laag pitje moeten zetten.'
Industrial Design
Na het Stedelijk Gymnasium Nijmegen (SGN), ging de Ewijkse naar de universiteit in Eindhoven. Ze studeert Industrial Design. 'Deze opleiding past goed bij me en ik ben erg gemotiveerd. Ik heb het er voor over om te reizen, omdat ik nooit de behoefte heb gevoeld om met mijn geboorteplaats te breken. Bovendien woont mijn vriend aan de andere kant van Nijmegen en dat houdt me ook vast in deze streek.'
Levendig verwoorden
Loïs heeft lang gedacht dat ze niet zou kunnen schrijven, omdat ze dyslectisch is. 'Bij mij uit zich dat vooral in traag lezen en ik kijk vaak over mijn eigen fouten heen. Toch heb ik ontdekt, dat ik helemaal niet slecht ben in taal. Ik kan metaforen scheppen en de dingen levendig en leesbaar verwoorden. Dat ik het niet altijd correct kan schrijven, kan ik ondervangen. Ik werk samen met collega-schrijvers en ik heb proeflezers. Dyslexie hoeft dus helemaal geen belemmering te zijn om te kunnen schrijven. Als je er plezier in hebt, maakt het niet uit hoe lang je er over doet. Met schrijven alleen ben je er overigens niet. Het boek moet worden uitgegeven, gedrukt en verkocht. Het boek is te koop bij Bruna in Beuningen en via Bol.com. Ik sta tevens op beurzen. Er komen dan mensen bij me aan de stand, die vertellen dat ze zouden willen schrijven, maar het niet kunnen omdat ze dyslectisch zijn. Daar word ik opgewekt van, want ik kan hen bewust maken dat er veel mogelijk is voor mensen met dyslexie.'
Dieren en magie
Het schrijven van een boek is een proces en er gaan meerdere jaren overheen voordat het in de winkel ligt. 'Ik wil in ieder geval het begin, het einde en wat scenes er tussen in weten. Dan pas begin ik te schrijven en als ik eenmaal in een verhaal zit, houd ik niet meer op. Soms schrijf ik zelfs tijdens de college-uren en het komt regelmatig voor dat ik tot drie uur in de nacht doorga. Dat is soms niet handig, maar ik kan het eenvoudigweg niet tegenhouden. Ik zit dan met personages in mijn hoofd die ik wil beschrijven. Het kan ook zo maar gebeuren, dat een personage ineens iets geks doet. Dan moet ik het verhaal terugsturen naar het uitgangspunt,' vertelt ze grinnikend. 'Het zit in me om Fantasy verhalen te schrijven, want ik heb vooral iets met dieren en magie.'
Doddendael
De personages voor haar tweede boek zijn bijna allemaal 'geboren' in Ewijk. 'Dit dorp is voor mij de perfecte plaats om creatief te kunnen zijn. Ik heb de ene keer behoefte om me onder de mensen te begeven en een andere keer wil ik mezelf graag wat afzonderen. In Ewijk kan het allebei. 'Er is een wandelpad in een rustig stukje bos tussen Doddendael en de dijk. Daar kan ik alleen zijn en nadenken. Hoewel de mensen het niet zo zullen herkennen, komen de ideeën voor mijn nieuwe boek daar vandaan. Wat mogelijk wel herkenbaar is: het hoofdpersonage in mijn nieuwe boek houdt vooral van het dorpse, saamhorigheid en gezelligheid.'