Door Elly Hagen
In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.
Naam: Geert-Jan
van de Geijn
Leeftijd: 48 jaar
Woonplaats: Beneden-Leeuwen
In het dagelijks leven is de in Beneden-Leeuwen geboren en getogen Geert-Jan van de Geijn vrachtwagenchauffeur. Hij maakt weken van vijftig, soms wel zestig uur en is meestal niet voor zeven uur thuis. Daarnaast is hij huisman en trekt hij er graag met zijn zonen Niels (17) en Jelle (13) op uit. 'Wat de jongens leuk vinden, daar doe ik aan mee. Ze hebben allebei, net als ik, iets met voetballen en ze houden van vissen. Dat laatste is niet echt mijn sport, maar ik ga wel met ze mee forelvissen in Appeltern', vertelt hij. Geert-Jan kijkt uit naar morgen, want dan begint zijn jaarlijkse korte doe-vakantie. Hij blijft dicht bij huis, want hij is vrijwilliger bij het evenement 'Dag van Leeuwen', dat vrijdag begint.
Goede band
Geert-Jan is de oudste in een gezin van drie kinderen. Hij heeft altijd een goede band met zijn ouders en twee zussen gehad. Hij mist zijn vader, die vier jaar geleden overleed, nog steeds. 'Ik ging hier in het dorp naar de Leeuwenkuil en later naar de Leeuwenhorst. Na school waren we veel buiten en speelden gewoon op straat of gingen naar plekken waar je kon voetballen. In de Emmastraat bijvoorbeeld zat vroeger een hele grote speeltuin waar we konden voetballen. Ik vind dat de omgeving erg verandert en ik vind het jammer dat dingen verdwijnen. Kinderen zijn veel minder op straat door moderne middelen, maar ook omdat hun mogelijkheden buiten meer en meer worden beperkt. Het wordt ze lastig gemaakt om ergens samen te zijn. Op het schoolplein worden ze 's avonds weggestuurd en bij Leones gaat de poort op slot, omdat er vaak dingen werden vernield.'
Leones
Bij voetbalvereniging Leones heeft Geert-Jan in januari de titel 'Lid van verdienste' gekregen. 'Dat kun je vergelijken met een lintje, maar dan voor de club', vertelt hij trots. 'Ik ben al meer dan veertig jaar aan deze club verbonden, eerst als voetballer en nu als vrijwilliger. Ik ben er drie á vier avonden per week en in het weekend te vinden, want ik ben onder andere jeugdleider, scheidsrechter en begeleider van de jeugdscheidsrechters en tevens actief voor de jeugdkampcommissie.'
Betrokkenheid
Leones heeft vierentwintig jeugdelftallen, en het ledenaantal en de ledenaanwas is redelijk stabiel. 'Daarover maak ik mij geen zorgen. We moeten wel steeds meer moeite doen om leiders, trainers en andere vrijwilligers te vinden. Ik mis soms de betrokkenheid van ouders. Het zou erg welkom zijn als mensen een keer een bardienst willen draaien, een keer extra willen rijden of de kleding willen wassen. Ik begrijp goed dat mensen allemaal druk zijn, maar dat mag niet het excuus zijn om afwezig te zijn. Neem de recent afgetreden burgemeester Steenkamp, voor die man heb ik respect. Zijn zoon zit ook bij het voetballen. Ondanks zijn, waarschijnlijk, overvolle agenda maakte hij zich regelmatig verdienstelijk in de kantine om koffie te schenken.'
Dag van Leeuwen
Een vrijwilligerstekort is een probleem van deze tijd, want ook bij de 'Dag van Leeuwen' zit men te springen om vooral jonge mensen. 'Het is natuurlijk geweldig als er voldoende mensen zijn van mijn leeftijd en ouder, maar een mix van jong en oud is voor de toekomst beter. Mijn oudste zoon Niels gaat dit jaar voor het eerst meehelpen, en ik hoop dat hij de trend zet voor meer jongere vrijwilligers. Ik vind dat we zuinig moeten zijn op de 'Dag van Leeuwen.' Bij de samenstelling van het programma wordt rekening gehouden met alle leeftijden. Het is daardoor echt een feest voor iedereen en ik vind het prachtig om het van zo dichtbij mee te mogen maken.'
Lauwe
Het is voor Geert-Jan uitgesloten dat hij ooit uit Beneden-Leeuwen weggaat. 'In de eerste plaats vind ik het fijn om bij mijn moeder in de buurt te wonen, nu mijn vader niet meer leeft. Bovendien vind ik Lauwe een prettig dorp om te wonen. We kennen nog het saamhorigheids- en ons kent ons gevoel. Voor mijn werk kom ik op veel mooie plaatsen in Nederland, België en Duitsland. Als ik echter van Tiel naar Nijmegen moet voor mijn werk, en ik rijd over de Prins Willem Alexanderbrug, dan bedenk ik mij altijd weer, dit is mijn thuis.'