Door Addy de Meij
In de rubriek 'de Maas&Waler' dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio. En aan welke plek hebben ze bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.
Naam: Laura Aarts
Leeftijd: 20 jaar
Woonplaats: Beuningen/Utrecht
In een café praten we, onder het genot van koffie, hoe het allemaal zo is gekomen. Aan tafel zit een jonge sportieve vrouw die het interview geroutineerd doorstaat, vriendelijk en aandachtig. Ze vertelt dat ze een korte training heeft gekregen om de pers te woord te staan. Soms doet ze het gesprek alleen, zoals nu, maar bij waterpolo-wedstrijden wordt ze daarin begeleid door haar teammanager. Met de interviews geeft ze ook bekendheid aan de sport, en daar zit het echte belang, zegt Laura.
Fysieke sporten
Laura is vanaf haar jeugd opgegroeid met sport. Haar moeder was een fervent basketbalspeelster, haar broer speelt nog steeds basketbal. Laura speelde vanaf haar zevende jaar voetbal bij de Beuningse Boys. Uitgaan was nooit zo haar ding, het leven draaide om judo, voetbal, lekker thuis zijn en veel sport. 'Ik ben altijd wel geweest van de fysieke sporten. Voor een buitenstaander misschien niet zo leuk, maar ik vond het prachtig.'
Waterpolo
Toen ze elf werd kwam ze met waterpolo in aanraking. Tijdens de trainingen was ze vaak in het doel te vinden en dat ging haar goed af. Ze bleef een tijdje voetbal, waar ze ook keepte, en waterpolo combineren. 'Maar toen ik voor Jong Oranje werd uitgenodigd moest ik wel kiezen'. Van het een kwam het ander: de geboren Beuningse traint nu al bijna vier jaar fulltime mee bij het Nederlands dames waterpoloteam. Ze won een zilveren medaille op het WK in Kazan 2015 en op het EK in Belgrado 2016.
Ze traint dagelijks in Zeist voor het Nederlandse team en ook nog twee avonden per week bij haar club UZSC. Van maandag tot vrijdag trainen, in het weekend spelen in de competitie. Is er nog tijd voor hobby's? 'Mijn hobby is mijn werk. Want speelster zijn in de A-selectie is ook een baan.'
Toekomst
'Ik denk wel na over de toekomst. Want deze sport kun je op topniveau doen tot ongeveer je dertigste, maar wat daarna? Ik doe nu cursussen om waterpoloërs te trainen, en als dat achter de rug is zou ik zelfs mijn club kunnen coachen', glimlacht Laura. 'Maar binnenkort wil ik ook weer een studie oppakken, want ik wil me specialiseren in de fysiotherapie, fitness, sportmassage... Zonder studie kun je niet bouwen aan je toekomst'. Dat is Laura's visie voor de lange termijn. Momenteel staat haar hoofd toch vooral naar het WK waterpolo, komende zomer in Boedapest. Dat heeft topprioriteit.
Laura begon haar waterpolo carrière bij Aqua Novio in Nijmegen. Vervolgens speelde ze bij Polar Bears in Ede, en momenteel keept ze bij UZSC in Utrecht. 'Met dit team zijn al mooie resultaten bereikt, zo werden we eerste in het winterkampioenschap. Ik ben er eerste keepster en ik train ook het meisjesteam onder de 17 jaar', aldus de waterpoloster. Ze droomt echter van een internationale carrière: 'Ik wil me verder bekwamen in buitenlandse teams. We spelen nu zowel met de club als met het nationale damesteam ook internationale wedstrijden. Trainen in het buitenland zou mijn vaardigheden nog verder vergroten.'
Over de grens
De Beuningse keek al vroeg over de gemeentegrens: na haar lagereschooltijd op De Peppel ging ze naar het Kandinsky-college in Molenhoek (Limburg), want daar werden extra veel lessen gegeven in sport. 'Het was ook niet zo'n grote school, dat voelde prettig voor mij.'
Maas en Waal is ze nog niet vergeten. 'Mijn beste vriendin woont in Beneden-Leeuwen, ik ken haar al sinds de middelbare school'. Ze bewaart ook goede herinneringen aan het carnaval. 'Ik ben jeugdprinses bij de Eikeltjes geweest,' lacht ze vrolijk, 'en ik ging vroeger mee met carnavalsgroep NIX. Die optochten waren fantastisch om mee te maken.'
Fans
'Mijn trouwste fans? Dat zijn mijn ouders. Als ze niet bij mijn broer naar het basketballen gaan kijken, volgen ze mij. Dat is in de praktijk bijna elk weekend.'