Door Ruben Schiks
In de rubriek 'De Maas & Waler dat wás ik' portretteren we maandelijks een oud-inwoner van deze regio. Hoe vergaat hen het leven buiten Maas & Waal, welke idealen hebben zij nagestreefd en welke dromen hebben zij waargemaakt? Maar ook, wat is hun meest dierbare herinnering aan de streek? Het resultaat: bijzondere verhalen van bekende en mindere bekende mensen die de schoonheid van Maas & Waal vaak beter zien dan haar inwoners zelf. Dit keer Jeannette van Os (41) uit Dreumel, nu woonachtig in Cape Maclear (Malawi).
Tijdens haar middelbare schooltijd in Druten beweerden haar klasgenoten altijd dat Dreumel het einde van de wereld was. Dertien jaar geleden bewees Jeannette van Os echter het tegendeel, toen ze het gastvrije Land van Maas en Waal verruilde voor 'The warm heart of Africa'. Daar, op een afstand van 9 vlieg- en nog eens 4 auto-uren, waarvan de laatste veertig minuten op merendeels onverharde wegen door de bergen van Malawi, begon de Dreumelse een heel nieuw leven.
Tv-programma's
Na het Pax Christi College ging Jeannette geneeskunde studeren. Tv-programma's over tropenartsen in Afrika inspireerde haar uiteindelijk om buiten de gebaande paden te denken. In het vierde jaar van haar studie vertrok ze voor onderzoek naar Suriname. In de twee jaren die volgden liep ze coschappen in Zambia en Zimbabwe. 'Toen wist ik het zeker: ik wilde in Afrika als arts aan de slag.'
Toen ze na haar laatste coschap verder reisde door het Afrikaanse land ontmoette ze, in Cape Maclear in Malawi, Mags Riordan, die van plan was daar een kliniek te bouwen ter herinnering aan haar zoon, Billy Riordan, die in Lake Malawi was verdronken. 'Ik heb haar toen beloofd dat als zij de kliniek daadwerkelijk zou bouwen, ik er dan zou komen werken', vertelt Jeannette, die zich hield aan haar woord. 'Drie jaar later studeerde ik af als tropenarts en sinds juni 2005 ben ik in Cape Maclear werkzaam als medisch directeur van Billy Riordan Memorial Clinic.'
The warm heart of Africa
Het leven in Malawi verschilt in legio opzichten van dat in Nederland. Zo telt de grote markt van Cape Maclear slechts enkele provisorische winkeltjes, doet men de was en afwas in het meer, haalt men water bij een put, spelen kinderen met autootjes gemaakt van lege drinkpakken en kent men klassen van meer dan honderd kinderen. 'Toch zijn er ook verrassende overeenkomsten', vertelt Jeannette. 'Cape Maclear en Dreumel zijn beide kleine dorpjes, waar bijna iedereen elkaar kent. De belangrijkste overeenkomst is dan ook de gastvrijheid en vriendelijkheid van de bevolking. Niet voor niets wordt Malawi 'The warm heart of Africa' genoemd.'
Dijken en bloesem
Ondanks de afstand voelt Jeannette zich nog sterk met haar geboortegrond verbonden. 'Ieder jaar komen we met onze dochters van 6 en 9 jaar voor een maand naar Nederland. We slapen dan bij mijn ouders in Dreumel en bezoeken familie en vrienden. Ik kan ontzettend genieten van het fietsen of wandelen op de dijk, maar ook naar de fruitbomen met hun prachtige bloesem kijk ik altijd weer uit. Op de fiets of in de supermarkt word ik vaak nog herkend door oud-dorpsgenoten en dan is er altijd tijd voor een praatje. Gelukkig wordt de afstand tussen Afrika en Nederland steeds kleiner door de verbeterende internetverbinding. Daardoor hebben we nu door het jaar heen meer contact met het thuisfront.'
Moeder en kind
Een brief die Jeanette verstuurde in haar eerste jaar in Malawi was voor haar ouders Antoon en Freddy aanleiding om de Stichting Moeder en Kind op te richten. In die brief vertelde Jeannette over Catherine die haar zoontje Joey geen borstvoeding kon geven door haar verslechterde gezondheid en wegens gebrek aan financiële middelen geen flesvoeding kon kopen. Jeanette hielp beide, maar moeder Catherine overleed helaas toch drie weken na de bevalling. 'Ik wilde met dit verhaal duidelijk maken dat baby's hier gewoon verhongeren als moeder geen borstvoeding kan geven. Met het geld van familie, vrienden, bekenden én onbekenden dat wordt gedoneerd aan de stichting helpen wij ondervoede kinderen in een speciaal voedingsprogramma.'
De tijd zal het leren
Op de vraag of het Jeannette's wens is om in Malawi oud te worden, antwoordt zij: 'De tijd zal het leren'. Een uitspraak die in het gezin lijkt te zijn ontstaan. 'We hebben nog geen plannen. Er zijn nog genoeg werkzaamheden in de kliniek die me bezighouden en er ligt ook nog een grote uitdaging in het onder controle krijgen van de HIV-problematiek. Onze kinderen krijgen thuisscholing van een Nederlandse docent en passen zich snel aan als we in Nederland zijn. Andersom zijn ze ook weer blij als ze bij hun vriendjes in 'Cape' zijn. Voorlopig zitten we hier dus nog prima', besluit de gedreven Dreumelse.
U kunt Stichting Moeder en Kind van Jeanette van Os steunen door geld over te maken op IBAN NL 22 ABNA 04 81 94 16 57 t.n.v. Stichting Moeder en Kind. Meer weten? Neem contact op via tel. 0487-57 17 23.